Wh@evR!

Afgelopen vrijdag kwam de laatste aflevering online van het eerste seizoen van Wh@evR. Dit was een serie die wekelijks online verscheen en geproduceerd werd door Camerata Productions. Na de laatste aflevering van het eerste seizoen is het tijd voor een verdict.

Smaakt naar meer

Elke week verscheen er op YouTube een aflevering van ongeveer 5 minuten die het leven volgde van de vrienden Rony, Lotte, Floris, Fré, Sep en Silke. Zij spelen namelijk allemaal in een theaterproductie, waar ze jaarlijks een musical opvoeren. Nadat één van hen, Silke, wordt gevraagd om mee te spelen in een professioneel productiehuis en dus vertrekt, gebeurt elk ongeluk na het ander waardoor de sfeer binnen de vriendengroep enorm daalt. Het tij keert echter wanneer wordt vastgesteld dat de mama van Lotte lijdt aan kanker. De vrienden van Lotte willen iets doen, zodat de mama van Lotte de behandeling gemakkelijker kan betalen. Zo komen ze op het idee om de musical die ze het jaar eerder opvoerden, nog een laatste keer terug op te planken te brengen. Na een groots succes, wordt de mama van Lotte onwel en komen de hulpdiensten ter plaatse. Hier eindigt het eerste seizoen: om van een echte cliffhanger te spreken.

De locaties voor de scènes zijn steeds goed uitgekozen en het medium om de afleveringen te presenteren is zeer goed gekozen. Wat is er in deze tijden van Corona niet beter dan online een serie uit te brengen die maar vijf minuutjes duurt? Iedereen heeft tijd om deze serie te bekijken en het is daarnaast nog eens goed uitgevoerd door heel de productie.

Wat is er in deze tijden van Corona niet beter dan online een serie uit te brengen die maar vijf minuutjes duurt?

Wie het meest uitblinkt in heel de serie, is de hoofdcast. De zes hoofdrolspelers hebben laten zien dat ze én kunnen acteren, maar daarnaast blijkt hier en daar dat ze ook nog eens zangtalent hebben. Zien we hier een nieuw groepje ontstaan dat op Vlaamse festivals zal zingen wanneer dit weer toegestaan is? Wij kijken alvast uit naar het vervolg!

Door Amber Degeest

Foto’s: Patrick Defort