Everybody’s talking about Jamie
Everybody’s talking about Jamie is een hype in London sinds Jamie Campbell zijn verhaal kenbaar maakte via een TV-documentaire. Na die documentaire werd al snel een musical geboren die sinds eind 2017 in London speelt in het Apollo theatre.
Work of art… you’re the perfect work of art!
We volgen Jamie New, een zestienjarige jongen uit Sheffield. Jamie is homoseksueel en windt daar geen doekjes om. Sommige klasgenoten vinden hem geweldig, sommige klasgenoten willen hem liever niet in de buurt. Jamie’s moeder steunt Jamie in wie hij is en geeft hem voor zijn verjaardag vrouwenschoenen. Jamie zou dolgraag naar buiten komen in die schoenen en zelfs in een jurk. Zijn moeder en een goede vriendin steunen hem, maar hij is bang voor de reacties. Tot hij de moed te pakken krijgt en zijn wens om in een jurk naar ‘prom night’ te gaan, probeert waar te maken. Jamie botst op positieve reacties van een goede vriendin en een andere dragqueen, op minder goede reacties van enkele klasgenoten. De moeilijke en pijnlijke relatie met zijn vader wordt ook belicht. Uiteindelijk lukt het Jamie om als zichzelf naar buiten te komen.
De prestaties van de cast zijn sterk, ontroerend, grappig én overtuigend te noemen
De muziek voor deze musical werd gecomponeerd door Dan Gillespie Sells die voor Jamie een pop sound creëert. De openingssong blijft lang in het gehoor na de eerste keer horen. Het is pas na de pauze dat er opnieuw een klepper ten gehore komt, die je tot lang na de show blijft herinneren. Maar… na enkele keren de CD beluisteren kom je tot de vaststelling dat deze muziek meer dan geniaal is. Mede dankzij de – soms – hartbrekende en hoopvolle teksten. Deze voorstelling werd geregisseerd door Jonathan Butterell die een sterk stuk neerzet. Hij windt er geen doekjes om en slaagt erin om de voorstelling te laten varen zonder omwegen. En dit is wat een publiek wil zien! Dikke pluim voor Tom Macrae, de tekstschrijver, die geen vervelende stukken/scènes heeft geschreven. Al zal de uitgekiende belichting hier zeker ook mee te maken hebben. Het decor is simpel en functioneel, wat tegenwoordig de basis is voor musicals. Er wordt prachtig overgeschakeld van de klas naar woonkamer, naar toilet,… Nooit duurt een decorwissel te lang. Het hoeft niet “wauw” te zijn om een wauw-effect te creëren. Het live orkest zit verwerkt in het decor. Soms zijn de schimmen van hen zichtbaar. Het blijft leuk om eraan herinnert te worden dat er een live orkest is.
De prestaties van de cast zijn sterk, ontroerend, grappig én overtuigend te noemen. Vooral John MCcrea valt op door z’n sterke spel en zang. Hij lijkt bovendien enorm op ‘the real’ Jamie. De andere opvallende naam in de cast is Ken Christiansen als vader van jamie. De man heeft eerder een beperkt aandeel, maar het publiek is muisstil bij die ene harde scène (die we misschien liever niet hadden gezien, want wat is zijn reactie wreed). De moeder wordt gespeeld door Rebecca Mckinnis die eerlijk en ontroerend acteert. De band met haar zoon wordt mooi gespeeld en je gelooft ze ook tijdens haar solomomenten.
Deze musical raakt doordat het verhaal steeds echt blijft en niet geschreven is om een publiek te pleasen
Deze musical raakt doordat het verhaal steeds echt blijft en niet geschreven is om een publiek te pleasen. De waarheid verschijnt op het toneel, dat is soms hard, soms ook leuk. Zoals in elke musical zijn er meerdere showmomenten, maar in het leven van Jamie is dat goed mogelijk.
De show is te zien in het Apollo theatre te London. Tickets kunnen geboekt worden via: www.everybodystalkingaboutjamie.co.uk. De originele stage-Jamie verlaat binnenkort de show en zal vervangen worden door Layton Williams.
Door Jonas Jacques
Foto’s: Johan Persson/Alastair Muir