Troebel Water
Als een schilder zijn emoties kwijt wil, zet hij ze op een doek. Een dichter schrijft zijn zorgen van zich af in zijn beste werken. Als musicalartiest in hart en nieren, maak je dus een musical. Laat je dan net materiaal nodig hebben om als eindwerk te presenteren, dan kan je aan een publiek tonen wat er op je hart ligt. Remi De Smet kent musical als geen ander van zijn leeftijd en heeft met Troebel Water niet enkel een mooi verhaal in elkaar gestoken, hopelijk kan dit werk helend werken bij alle personages.
Voor Juline
Troebel Water neemt je mee op het einde van een zonnige zomerdag. Een familie komt bij elkaar aan de rand van de zwemvijver, hun favoriete plekje, voor een gezellige barbecue. Iedereen is er, behalve de ex-halve trouwboeken en een witte stoel die leeg blijft. Terwijl iedereen binnendruppelt, vertellen ze hun dag, hun leven.. Alles lijkt doodnormaal en plezierig. Langzaamaan wordt de realiteit echter duidelijk.
Een voorstelling van dertig minuten die je meesleept over een hele emotionele rollercoaster
Het decor brengt je gemakkelijk naar de oever van vijver. Een allegaartje aan zitmeubelen, een barbecue, enkele vislijnen met enkele (zonnebloem)velden op de achtergrond. Het kabbelende water, de zingende vogels en de zoemende insecten hoor je er vanzelf bij. Remi speelt alle rollen, met een kleine garderobe-aanpassing tussen elk personage. De problemen van de familie, van de kleintjes tot het onoverkomelijke, passeren de revue. Naarmate de voorstelling vordert, slaat de stemming van een vrolijke avond om naar een avond met enkel nog levensgrote vragen. De zaal valt mee stil en volgt de stemming. Iedereen hangt aan de lippen van de personages.
De enkele songs zijn veelzeggend en heel goed geplaatst in de verhaallijn. Mensen die niet begrijpen waarom karakters in musicals beginnen te zingen, kunnen hier de reden perfect aanvoelen. Op muziek komen alle pijn en angsten er veel beter uit. Op muziek, kan je ze niet alleen uitspreken, maar ook helend laten werken. Ook technisch is alles prima in orde, de belichting draagt enorm hard bij in de sfeer. De projectie op het einde licht een klein tipje van de achtergrond van dit Troebel Water op. De stilte op het einde, die is voor Juline.
Iedereen hangt aan de lippen van de personages
Samen met de hulp van partner in crime Jaak Lema, maakte Remi een voorstelling van dertig minuten die je meesleept over een hele emotionele rollercoaster. Hoe gaat een familie om met haar problemen, hoe rijm je verder gaan met het leven en de familieleden wiens leven abrupt tot stilstand is gekomen? Antwoorden zijn er niet, maar alle facetten meenemen in de zoektocht erna, dat kan wel helpen. In Troebel Water is je weg terugvinden nooit gemakkelijk.
Door Patrick Defort
Foto’s: Patrick Defort