Stefan Van Guyse


De kindermusical Lotje, het nieuwsgierige heksje is al vijf jaar oud. De fans van het eerste uur zijn het misschien al een beetje ontgroeid, maar een nieuwe schare kinderen staan al te trappelen om mee avonturen te beleven met het leuke heksje. Musical Vibes sprak met Stefan Van Guyse, auteur en regisseur van het stuk, over het ontstaan van de musical en de verdere plannen van Jeugdtheater Ondersteboven.

Een echt teamwerk

De musical is gebaseerd op de boekjes van Lotje?

Het verhaal van de musical is eigenlijk uit drie boekjes gedestilleerd. Lotje verjaart, Nieuwsgierige Lotje en Slimme Lotje. Slimme Lotje is het laatste boek van Lieve Baeten. Ze was dat aan het maken toen ze is verongelukt. Haar zoon Witse heeft het afgewerkt. Daaruit komt het gegeven van de toverspreuk die je moet omdraaien om iets open te krijgen. Vijf jaar geleden hebben we de musical gemaakt voor het twintigjarig bestaan van Lotje. Ze gaat dan aan alle heksen die uit Nieuwsgierige Lotje komen, vragen hoe ze dat pakje open zou krijgen. Het is dus een combinatie van drie boekjes, want één boekje alleen heeft niet genoeg verhaal voor een musical. De verhaaltjes erin zijn niet heel uitgebreid, want ze zijn gericht op de kleintjes. Op die manier hebben we geprobeerd het tot een leuke voorstelling met verschillende elementen te maken.

lotje2

De Maan is heel belangrijk in de boekjes, die komt ook terug in de show?

Toen we begonnen zoeken naar een decorontwerper zijn we vrij snel terechtgekomen bij de toen pas afgestudeerde Ruth Boute. Zij ontwierp het decor volledig. We hadden wel een probleem met die maan. Zij moet eigenlijk kunnen reageren op de situatie. Dus was het logisch dat we met projecties gingen werken. We hadden gelukkig een goed contact met de kinderen van Lieve Baeten. Zij hebben al die grafische bestanden op de computer staan en alle tekeningen van Maan met de verschillende expressies hebben ze aan ons bezorgd. Zo konden wij die gebruiken om onze projecties exact te maken zoals in de boekjes zonder dat we ze opnieuw moesten recreëren. De projecties bestaan dus uit de originele manen.

Voor het 25-jarig bestaan halen we Lotje nog eens uit de frigo en spelen we een reeks van 30 voorstellingen in CC’s

Hoe ben je bij Marjan en Michaël terechtgekomen als acteurs?

Het begon eigenlijk allemaal bij theater Tieret. Dat is een Sint-Niklase groep die figuurtheater brengt. Ze hadden al Eefje Donkerblauw gemaakt, ook een verhaal van Lieve Baeten, en waren bezig aan een stuk rond Lotje. Lotje werd gespeeld door een actrice en al de rest werden poppen. Marjan was al gevraagd of ze Lotje wou spelen in hun voorstelling. Marjan zag dat zitten, dus dat was al in orde. Uiteindelijk is dat toch niet doorgegaan, omdat er een bevriend gezelschap in het figurentheater ook al iets met Lotje deed. Ze zagen het niet zitten om hun collega’s concurrentie aan te doen. Dan hebben ze aan ons gevraagd of JTO daar niets mee wou doen. Ik kende dat figuurtje maar heel vaag toen. Ze hebben me toch een beetje moeten overtuigen om de boekjes te bekijken. Al lezend vond ik daar toch wel veel potentieel in zitten en hebben we besloten om er aan te beginnen. Marjan hadden we dus al. Dat is nu wel mijn vriendin, maar we hebben haar dus helemaal niet daarom gekozen. Ze was namelijk al gecast als Lotje, maar het kwam wel mooi uit natuurlijk (lacht). Joost Van den Branden, de artistieke leider van Tieret, heeft ons dan in contact gebracht met Witse, de zoon van Lieve Baeten.

lotje3

We hadden ongeveer zes maanden voor de voorziene première. We moesten toen nog alles maken; decor, muziek, aangepast verhaal. Michaël kenden we toen al lang. Marjan had al lang geleden gezegd dat we eens iets met Michaël moesten doen binnen JTO. Hij is zo grappig en kan zoveel met zijn stem. Daar bovenop is het een hele fijne man om mee te werken. Voor Lotje hadden we iemand nodig die allemaal heksen kon spelen. Hij vond dat meteen keileuk om al die verschillende karaktertjes te kunnen doen. Dan zijn we echt in die boekjes naar de details beginnen kijken. Zo wordt Knutselheks afgebeeld als een halve cowboy, met een geruit hemd en een jeanskleed. Dus de muziek moest een beetje western-invloeden hebben. Alle inspiratie voor de vormgeving komt echt uit de boekjes. Wat ook leuk was aan deze productie is dat we ze echt samen gemaakt hebben. Ik mag dan wel zeggen dat ik het geschreven en geregisseerd heb, maar het is echt wel een teamwerk geweest. Op een gegeven moment zijn we rond de piano gaan zitten en ik kwam met een idee voor een liedje en wat tekstflarden. Dan begonnen zij te zoeken naar de stemmen en heel organisch evolueerde mijn basisidee dan verder. Ook de tekst werd dan vervolledigd en aangepast. Michaël is bijvoorbeeld een genie in herkenbare maar onbestaande woorden te verzinnen.

Onze nieuwe productie wordt Kleine Draak en is ook gebaseerd op werk van Lieve Baeten

Dat is nu vijf jaar geleden?

Ja, we hebben nu een tijdje stil gelegen. Omdat we het al op heel veel plaatsen gespeeld hadden en de culturele centra zeiden dat ze het nog wel eens wilden boeken, maar niet voor het volgende seizoen. Je kan de kinderen ook niet jaar na jaar hetzelfde voorschotelen. Dus hebben we het even stilgelegd, ook omdat Marjan dan zwanger was. Lotje met een dikke buik, dat zou ook niet zo goed werken (lacht). Voor het 25-jarig bestaan halen we Lotje nog eens uit de frigo en spelen we een reeks van 30 voorstellingen in CC’s. We hebben ook een vertelproject waar Lotje alleen in bibliotheken of scholen fragmenten uit de boekjes komt voorlezen.

Gaan jullie er nu nog even mee door?

We zijn eigenlijk van plan om het maar één jaar te doen omdat we nu eigenlijk met een nieuwe productie bezig zijn. Dat wordt Kleine Draak en is ook gebaseerd op werk van Lieve Baeten. Ook met Marjan en Michaël en daar komt Hannes Vandersteene nog bij. Er zijn te veel personages tegelijk om het met twee te doen. Het staat nog allemaal in de beginschoentjes maar Kleine Draak komt er zeker.

lotje

Lotje toert nog doorheen Vlaanderen tot en met 2 april 2017. Meer informatie over de voorstelling vind je op www.jto.be.

Door Patrick Defort

Foto’s: Patrick Defort