One Night Only

Deep Bridge viert haar vijfjarige bestaan en dat wordt gevierd met wat ze zelf omschrijven als het grootste en zotste musicalfeest van Vlaanderen. Met musicals als Mamma Mia!, The Sound of Music, Rent en Charlie and the Chocolate Factory is 2022 reeds een goed gevuld jubileumjaar. De Proximus Pop-Up Arena in Middelkerke is de feestzaal waar taart wordt aangesneden, de champagne kurken knallen en het vocale vuurwerk wordt afgeschoten.

Vijfsterren festijn mits wat meer afwerking

Op enkele lege stoelen na, zit de arena quasi vol. Het podium oogt al indrukwekkend met de opstelling van een uitgebreid orkest die door een catwalk in het midden wordt opgesplitst. Gastheer van dienst is Stany Crets die het publiek opwarmt alvorens de taart aan te snijden. In zijn geheel eigen en gekende stijl praat hij de nummers aan elkaar. Hij durft nog steeds de grenzen op te zoeken met zijn typerende humor. Sommigen smaken het, anderen lijken het een brug te ver te vinden. Toch weet hij de sfeer erin te houden en daagt het publiek uit tot dansen. Tijdens het openingsnummer lijken de mensen van het geluid nog wat zoekende te zijn naar een goede balans. Deze is helaas nog niet op punt alvorens het lied ten einde is.

Zowel Koen Crucke als Ann Van den Broeck worden onthaald op een terechte en welverdiende staande ovatie

Tijdens de solonummers is dit gelukkig al meer in de goede richting aan het gaan, toch blijft de goede balans nog zoek op veel te veel momenten tijdens de beginfase van dit feestje. Jammer, want hier staan een hoop krakken op het podium, zowel met een instrument als met een micro in hun handen die toch wel een betere output door de boxen verdienen. De solistische nummers en duetten zijn merkbaar beter afgewerkt dan de groepsnummers. De samenzang klinkt met momenten niet toonvast en het lijkt soms erg twijfelachtig. Wanneer de host een grapje maakt dat ze amper 6 uur hebben gerepeteerd, doet het denken dat het zelfs geen grap is. De onzekerheid speelt parten en zo worden inzetten gemist, loopt er zelfs een tel verschil tussen band en solist en wordt er in een heel andere toonaard gezongen dan wat de band aan het spelen is.

Dit feestje mocht beter afgewerkt zijn want hoe overheerlijk de taart ook mag zijn, de eierschalen tussen het beslag laten een wrange nasmaak achter. We spoelen de taart dan maar even door met een stevig glas van de beste champagne, want ook die mochten we proeven. Zowel Koen Crucke als Ann Van den Broeck worden onthaald op een terechte en welverdiende staande ovatie. Helaas komt deze niet bij de ontzettend getalenteerde jonge solisten die zorgen voor het vocale vuurwerk. Deep Bridge doet er zeer goed aan te kiezen voor talent boven een bekende naam en daar zijn we ze ontzettend dankbaar voor. De rising stars van de musicalwereld zijn voor het grotere publiek dan misschien wel geen ‘BV’, maar in de steeds groter wordende community van het musicalpubliek in Vlaanderen gaat niemand nog de namen vergeten van Nordin, Helle, Laurenz, Lien, Ruben, Pieter Jan, Charlotte, Jervin en Isabelle. Wat een klasse! Dan wel geen staande ovatie in de arena, hier een welgemeende bravo en alle lof voor deze jonge sterren.

Dit feestje mocht beter afgewerkt zijn want hoe overheerlijk de taart ook mag zijn, de eierschalen tussen het beslag laten een wrange nasmaak achter

Het feest wordt aangevuld met een tiental danseressen die er een stevige choreo in zwiepen en we krijgen ook de 37 kandidaten voor de kindercast te zien waartussen de toekomstige Charlie zit die in Charlie and the Chocolate Factory de hoofdrol op zich zal nemen. Achter dit alles staat een straf orkest, al is ook daar wel op te merken dat er iets meer foutjes te horen zijn dan we gewend zijn van dit niveau. We worden ook nog getrakteerd op een kleine flashmop door de deelnemers van The Musical Academy. Een echte verrassing is het niet aangezien ze tijdens het voorafgaande nummer met weinig subtiliteit hun plaats in de zaal verlaten. Als laatste te vermelden zijn de vijf backings, die eigenlijk mee in het bovengenoemde rijtje van rising stars mogen staan. Daar zitten potentiële solisten in die gerust een bank vooruit mogen schuiven en we mogen ons enkel maar gelukkig prijzen dat de jonge concurrentie binnen het Vlaamse musical talent steeds sterker wordt. Zo zijn we als publiek verzekerd dat we nog jaren gaan mogen blijven genieten van hoogstaande voorstellingen in dit genre.

Dit zou een vijfsterren festijn kunnen zijn mits wat meer afwerking. Laat ons hopen dat we met het tienjarige bestaan een gelijkaardig feest krijgen en dat de eierschalen uit de taart worden gehaald alvorens te serveren. Of waarom nog vijf jaar wachten? Dit mag gerust een jaarlijks wederkerend feestje worden.

Door Pieter Nieva

Foto’s: Steven Hendrix/Deep Bridge