Kunst

In deze tijden is het niet evident om een theatervoorstelling op de planken te kunnen brengen. Zelfs al beheer je je eigen zaal. Zelfs al ben je een amateurgezelschap. Zo moest ook het Noordteater alles ijlings omgooien en de voorziene productie uitstellen. Ze opteerden ervoor om toch iets op de planken te brengen, een kleine voorstelling die je in alle veiligheid kan spelen. Op enkele weken tijd werd hun versie van Yasmina Reza’s Kunst uit de grond gestampt. Goede grond daar, want het stuk mag gezien worden.

Uit de Kunst

In Kunst eist een schilderij de hoofdrol op. Zo lijkt het toch alvast. Zo doet de omnipresente aanwezigheid van het doek iedereen toch geloven. Serge, beste vriend van Marc en Yvan, een beetje snob en welgesteld, heeft het kunstwerk gekocht. Het is heel wit. Wie wil, ziet er iets anders in. Wie niet wil, ziet dat het wit is. Echt wit. Plat wit. Marc kan niet vatten dat Serge veel geld heeft gegeven voor zo’n wit vlak. Ook al is het afgewerkt met een soort van witte kader. Hij kan niet inschatten of Serge nu met zijn voeten speelt of niet. Yvan is voornamelijk zenuwachtig. Hij gaat trouwen en wil eigenlijk niet nadenken over het schilderij. Dus geeft hij iedereen maar gelijk. Al snel loopt de spanning tussen de drie vinden hoog op.

Als toeschouwer kan je gemakkelijk meegaan in de dubbele bodem van Kunst en blijf je niet hangen in de eerste laag van de aanwezige humor

Het mag duidelijk zijn, het schilderij is geen hoofdpersonage in Kunst. Dat is de gecompliceerde vriendschap tussen de drie ver uit elkaar liggende karakters. Hans Claes zet prima de nuchtere, rationele Marc neer. De no-nonsense druipt eraf. Peter Renders overtuigt als de snobistische Serge. Nick Delafontaine kan zich laten gaan in de onzekere en zenuwachtige ‘people pleaser’ Yvan. De drie heren houden elkaar mooi in evenwicht, wat een belangrijke troef is om de complexiteit van het trio natuurgetrouw te brengen. Hierdoor kan je als toeschouwer gemakkelijk meegaan in de dubbele bodem van Kunst en blijf je niet hangen in de eerste laag van de aanwezige humor.

Het decor is heel eenvoudig gehouden. Een zwarte achtergrond brengt het witte schilderij prominent naar voor. Er had voor scènewissels kunnen gekozen worden, maar het kunstwerk domineert ook alle scènes waar het niet per se fysiek aanwezig is. De belichting is even eenvoudig maar doeltreffend in het scheiden van tijd en ruimte waar nodig. De kostuums zijn ook goed gekozen, ze passen treffend bij de karaktereigenschappen van de personages.

De geest van Kunst wordt hier alle eer aangedaan

Zwakke punten zijn in deze Kunst moeilijk te vinden. Natuurlijk kan alles beter, maar dan ga je toch van goeden huize moeten komen. Wat het Noordteater met dit stuk neerzet, is uit de kunst. Humor met een scherp kantje en een onderliggende boodschap. De geest van Kunst wordt hier alle eer aangedaan!

Kunst speelt (behoudens covid-verbod) nog tot en met 8 november te Antwerpen in alle veiligheid. Meer info & tickets op www.noordteater.be.

Door Patrick Defort

Foto’s: Martin Kwee