Joris De Beul en Stijn De Wolf

In Vlaanderen loopt zijn carrière meer in de schaduw, maar in o.a. Nederland en Duitsland speelde hij reeds prachtige rollen. Deze zomer kan je Joris De Beul bewonderen op de openlucht scène van Karmeliet, het theaterspektakel van Camerata Productions. Musical Vibes sprak met hem en Stijn De Wolf, bezieler en regisseur.

Samen een prachtige productie maken

Joris, hoe ben je bij Karmeliet terecht gekomen?

Joris: Stijn heeft me gevraagd of ik wou meedoen. De opzet is eigenlijk om met spelers van de Buggenhoutse verenigingen een totaalspektakel te brengen. Maar hoe langer hoe verder in de creatie, hoe ingewikkelder het allemaal werd. Dan voornamelijk qua timing en met zwaardvechten bijvoorbeeld. Dan dacht hij dat er toch iemand zou nodig zijn die met die zaken kan omgaan. Dat heeft hij mij toch verteld. Zo ben ik er dus bij terecht gekomen.

Is zwaardvechten dan een van jouw specialiteiten?

Joris: Dat nu ook niet. Maar ik heb dat al gedaan in enkele producties. Bij Peter Pan en bij Aïda onder andere. Als danser kan ik ook wel goed bewegen en heb ik een goede lichaamscontrole om het juiste beeld te creëren. De timing op de muziek en underscores die er bij het totaalspektakel horen, is blijkbaar niet zo evident, dus daar zal ik ook een leidende rol in spelen.

Wie ga je juist spelen?

Joris: Ik speel Broeder William. Hij behoort tot de congregatie van Affligem en is in de streek van Buggenhout gedetacheerd. Het stuk speelt zich af ten tijde van de Spaanse inquisitie en Broeder William neemt het op voor de plaatselijke gelovigen die strijden tegen de inquisitie die met harde hand komt huishouden. Hij beschermt hen, neemt het op voor hen tegen het Kerkelijk gezag. Dit is een van die voorbeelden uit de geschiedenis waar de Kerk belangrijker is geworden dan het geloof. Broeder William heeft het hart en het geloof op de juiste plaats en hij helpt de kleine man. Het is een goedmoedige, warme mens die kan zwaardvechten. Hopelijk dan toch, maar we hebben nog redelijk wat tijd om daaraan te werken!

We gaan met 600 man publiek op 10-15 meter afstand spelen. Dus dat moet allemaal net iets meer zijn

Wat voor een show gaat het worden?

Joris: Show is niet het juiste woord denk ik. Het gaat geen luchtig verhaal worden. Er steken wel lichtere zaken in om het aangenaam te maken, want het is niet de bedoeling dat de mensen met een zwaar gevoel naar huis gaan. Maar het hele gegeven waaruit we starten is niet zo leuk. Die hele inquisitieperiode is hier in de streek echt wel zwaar geweest. In dat opzicht is het een theaterspektakel in open lucht te noemen. We hebben een mooi kasteel in de achtergrond als decor. Het wordt vast en zeker iets speciaal. In Duitsland heb je heel veel van die openlucht spektakels. Hier zijn er enkele andere voorbeelden, maar in de streek van Buggenhout is dat nog niet bekend, of toch zeker veel te weinig. Daar hangt toch altijd een bepaalde sfeer rond. Het zal ook hier groots worden met honderd figuranten, paarden en koetsen. Een spektakel zal het zeker worden! Het is ook geen echte musical, er zitten wel een aantal zangnummers en underscores in die voor een bepaalde atmosfeer of drive gaan zorgen van sommige scènes. Maar die zijn niet de basis, eerder een extra saus bovenop de kern van het verhaal.

Het gaat effectief geen show met vuurwerk en toeters en bellen worden. De basis is echt het verhaal zelf

Stijn: Het gaat effectief geen show met vuurwerk en toeters en bellen worden. De basis is echt het verhaal zelf. Dat is een heel menselijk gegeven waarin er heel veel tragiek zit maar ook heel veel humor. We proberen het op zo’n manier te vertellen dat het spektakel ondersteunend is aan het theatergegeven. Het verhaal dat we vertellen is eigenlijk een heel emotioneel verhaal. Het gaat over een verzetsstrijder die een groep vluchtelingen onder zijn vleugels neemt om daarmee dan de inquisitie te ontvluchten. Ze gaan bierbrouwen om te voorzien in hun financiën. Daar komt dan het Karmelietenverhaal uit voort. Het zal een totaalspektakel worden, maar we zijn ervan overtuigd dat de spektakelelementen wel allemaal rechtstreeks gaan bijdragen aan het verhaal. Het is niet de bedoeling om er van alles bij te halen om het nog spectaculairder te laten worden, nee, alle keuzes zijn gemaakt vanuit het verhaal en niet vanuit het spektakelgegeven.

Joris, heb je al ooit in zo’n grote producties gestaan?

Joris: Ja, toen ik nog op school zat heb ik al een keer meegedaan op het Donkmeer. Maar ik heb geen idee meer welke voorstelling dat het toen was. Dan heb ik ook meegedaan in 14-18, waar we toch ook veel volk hadden. Dat zal het zowat zijn denk ik qua massaspektakels.

Is dat iets speciaals als acteur?

Joris: Ik vind dat leuk! Ik ben een joviale mens, ik praat graag met mensen dus ik vind dat altijd interessant. Er zijn veel collega’s die dat niet zo tof vinden, omdat er dan halve fans meedoen. Hier zullen het nagenoeg allemaal mensen zijn die verbonden zijn aan het verengingsleven van Buggenhout of in de buurt wonen. Ik vind toch dat die figuranten een meerwaarde creëren, zeker in een openluchtvoorstelling. Anders kan je gewoon geen echte massa scènes maken. En die werken wel echt.

Er zijn mensen die vergeten dat het ensemble een zeer belangrijke taak heeft. Degene die dat nog nooit gedaan hebben, weten gewoon niet hoe moeilijk dat die job is! 

Wat gaat het moeilijkste worden aan de rol van Broeder William?

Joris: Oei, dat is een moeilijke vraag. Ik vermoed dat het iets technisch zal worden. Het is wel veel tekst en dat zwaardvechten komt erbij, maar daar ben ik niet bang voor. Op een gegeven moment moet ik ook met een paard wegrijden. Dat zal ook wel lukken. Ik denk dat het eerder in de timing zal zitten. Dat zal ook wel voor iedereen zijn. We zitten aan het kasteel van Opdorp natuurlijk met vaste, langere afstanden. We spelen buiten, dus we kunnen niet zomaar uit een coulisse komen. Als we nu van stage left komen, moeten we een brugje over, dat is een heel eind wandelen. Dat moet dan allemaal opgevuld zijn, dus je moet veel meer anticiperen en spelen dan in plaats van in de coulissen te vertrekken en na zeven meter ben je bezig. Dat denk ik dat wel een opdracht zal worden. De muziek is ingespeeld dus daar kan niets aan veranderd worden.

Stijn: Daar verwachten we toch dat Joris degene is die er mee voor gaat zorgen dat alle zaken op timing blijven. Hij is degene met de professionele bagage en kennis van zaken en heeft heel vaak underscores onder zijn tekst of hij moet een liaison leggen tussen twee zang passages. Want er moet natuurlijk kunnen gespeeld worden en de timing moet dan kloppen. Als de muziek op is, moet er overgegaan worden naar iets anders. Het is dus maar best dat er ook op de scène iemand is die goed weet waarmee hij bezig is. Joris is degene die ervoor zal zorgen dat de enting juist blijft liggen om het verhaal te laten voortlopen. Na veertig jaar in het vak moet hij dat kunnen (lacht).

Joris: Het is te hopen hé. Maar even goede vrienden hoor Stijn! Maar dat zal effectief wel een moeilijkheid zijn. De meeste liefhebbers spelen hier in de omgeving in kleinere zalen, nu gaan we op twintig keer die ruimte spelen! Bij de lezing zit je dan rond een tafel, maar je voelt al aan dat er bij sommige mensen zal moeten gewerkt worden om het groter te maken. We gaan met 600 man publiek op 10-15 meter afstand spelen. Dus dat moet allemaal net iets meer zijn. Het zal spannend, maar heel leuk worden! Ik las nog in de krant dat het een mooie zomer gaat worden, dus ideaal om naar Karmeliet te komen kijken!

Heb jij nog droomrollen?

Joris: Nee. Dat klinkt raar misschien, maar nee. Ik heb een aantal zeer mooie dingen mogen doen. In België nu niet zo, maar in Nederland, Amerika, Oostenrijk en Duitsland heb ik echt mooie zaken kunnen doen. Ik mag nu hier meespelen bij Camerata, maar ik mag ook nog meespelen in professionele producties. Dat zijn dan niet meer de grote rollen, maar ik ben blij als ik mijn ding kan doen in een ensemble! Ik vind het ensemblewerk zeer belangrijk. Iedereen zou sowieso in een ensemble moeten beginnen. Eigenlijk als swing, want de mensen die dat nog nooit gedaan hebben, weten gewoon niet hoe moeilijk dat die job is! Dus eigenlijk zou iedereen een bepaald traject moeten doorlopen vooraleer ze de rollen mogen spelen waar iedereen voor zorgt dat je die kan spelen. Er zijn mensen die vergeten dat het ensemble een zeer belangrijke taak heeft. Ondertussen ben ik tegenwoordig ook regelmatig dance-captain of resident director. Dat is meer de andere kant van het gebeuren en dat vind ik ook zeer interessant!

En een aantal jaren geleden ben ik met een studie landschaps- en tuinarchitectuur begonnen waardoor ik andere job opties heb ook. Momenteel ben ik tijdelijk aan het werk bij de stad Dendermonde als stedenbouwkundige. Daar stop ik op 13 juli en de dag erna begin ik te repeteren voor Karmeliet. Vanaf 6 augustus begin ik dan bij 40-45. Daar zal ik ook mijn handen vol hebben met zowel spel als productionele zaken.. Ik ben uiteindelijk al heel tevreden met mijn carrière, we zullen wel zien wat er nog bij komt. Droomrollen heb ik dus niet zozeer, maar hoogtepunten waren voor mij al zeker Scar in The Lion King en in Aïda te spelen. Daar heb ik ongeveer alle mannelijke rollen gespeeld, fantastische tijd in die prachtige productie. Van toen dateert ook mijn fascinatie met techniek en belichting. Dat zat zo goed in elkaar qua sfeer. Ik kan me eraan ergeren als de belichting niet juist zit of de overgangen van decor niet goed gebeuren. Dat is zo belangrijk in een voorstelling en dat wordt soms helemaal vergeten. Als dat goed gebeurt, is het geweldig, maar als het niet goed is, en dat moet niet veel zijn, dan is dat gewoon een ramp. Het kan de sfeer van je voorstelling helemaal breken. Er zijn weinig mensen die zich bewust zijn van het feit dat dat allemaal moet samenwerken!

Het zal groots worden met honderd figuranten, paarden en koetsen. Een spektakel zal het zeker worden!

Wanneer zal jij tevreden zijn over Karmeliet?

Joris: Dat zal de maandagavond zijn zeker, als alles achter de rug is en we allemaal samen kunnen terugblikken op een geweldige zomer. We gaan er samen met die hele hoop volk een mooie productie van maken. We werken dan naar een weekend toe, maar je bent wel een hele zomer samen. ’t Is niet alleen die voorstelling, maar alles wat erbij komt. Momenteel ben ik met Filip Van Ransbeke al zeven weken aan het leren paardrijden. Zo leer je de mensen kennen die meewerken aan de productie. Zo heb ik ook al kennis gemaakt met de dames van de kostuums die ook een belangrijk werkje leveren! We gaan met zo’n honderd man zijn, maar die moeten ook allemaal gekleed worden. Die kostuums bestaan dikwijls ook nog uit verschillende lagen, ze zijn daar echt wel met oog voor detail aan bezig. Ook dat maakt je voorstelling.

Karmeliet speelt van donderdag 23 tot en met maandag 27 augustus aan het kasteel van Opdorp te Buggenhout. Meer informatie & tickets vind je op www.theaterspektakel-karmeliet.be

Reeds meer dan 1800 tickets werden verkocht, meer dan 100 figuranten zijn al gevonden, maar er kan nog altijd aangemeld worden.

Door Patrick Defort

Foto’s: Marc Ververs