Het ei van Oom Trotter
Enkele krantenkoppen: “Jonge homoseksueel pleegt zelfmoord om van het pesten verlost te zijn”, “Meisje van 14 door klasgenoten in elkaar geslagen aan de bushalte”, ” Bijna de helft van de Vlaamse jongeren zegt al slachtoffer te zijn geweest van cyberpesten”. Verschrikkelijk, ongelooflijk, maar dergelijke berichten zijn wereldwijd quasi dagelijkse kost in de media. Pesten wordt dan ook nog te weinig serieus genomen en het verschil tussen plagen en pesten wordt al dan niet bewust en gemakshalve door elkaar gehaald.
Spektakel met onderliggende boodschap
Gelukkig zijn er initiatieven op zowel regionaal als nationaal niveau en zetten mensen zich in om campagne te voeren tegen dat pesten. Zo is de meter van deze productie, en ooit zelf meerdere jaren het slachtoffer geweest van pesters, Tinne Oltmans het boegbeeld in de actie “STIP IT”. Ketnet en het Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen Pesten slaan al een paar jaren op rij de handen in elkaar om in Vlaanderen actie te voeren. Veel bv’s engageren zich terecht om deze acties te steunen. De mensen van musicalvereniging TeamJacques uit Brugge spelen dezer dagen hun gloednieuwe productie met een gemengde cast van kinderen en volwassenen. En het is niet de eerste keer dat ze het onderwerp “pesten” aansnijden als thema. Ze doen dat ook deze keer op basis van een verhaal van dé bekendste auteur van kinderboeken, Marc de Bel.
De cast speelt met de juiste gedrevenheid en straalt plezier en genot uit
Het leven zit de jonge Alexander niet echt mee. Hij, te braaf voor deze wereld, wordt voortdurend gepest door enkele leerlingen van school, is verre van de favoriet van zijn klasleraar en thuis hebben zijn ouders meer aandacht voor hun luxeleventje dan voor hun zoon. De huismeid moet het arme kind ook al niet en steekt dat niet onder stoelen of banken. Op een dag krijgen ze onverwacht bezoek van papa’s broer, oom Trotter, die lang in Nieuw-Guinea heeft verbleven. Het klikt meteen tussen Alexander en zijn vrijgevochten oom, en de jongen bloeit helemaal open. Als Trotter hoort dat een bevriende Papoea-stam met een groot probleem zit keert die halsoverkop terug naar Nieuw-Guinea. Maar hij laat een heel bijzonder geschenk achter bij Alexander, namelijk een groot ei. Wat dààr in zit zal het leven van de jonge snaak heeeeelemaal ondersteboven halen.
Hannes Vandersteene, nochtans de bescheidenheid zelve, is maar wat trots op deze productie. En terecht. Als regisseur heeft hij dan ook het onderste uit de kan gehaald en een mooi verhaal op scène gezet. Zijn vraag bij de producenten om niet te besparen op goed licht en geluid is ingewilligd en dat heeft een enorme meerwaarde aan het totaalplaatje opgeleverd. Het lichtplan is van die aard dat het zoveel accenten aan het decor toevoegt, dat het licht eigenlijk een deel van het decor geworden is. Het geeft door het spel met kleur telkens een andere dimensie aan het beeld en geeft ook aan waar we ons bevinden. Het decor leent zich daar dan ook uitstekend voor. De eenvoud, maar ook degelijkheid van uitvoering geeft het spel van kleur alle vrijheid om zichzelf heel functioneel te maken. Af en toe worden er losse elementen toegevoegd, maar het concept blijft sterk overeind. De vlotte wissels storen dan ook geen enkele keer, ook al zijn er soms meerdere wissels op een kort moment. De muziek is heerlijk, en de kwaliteit doet zelfs twijfelen of het wel live gespeeld is. Hoe het uiteindelijk in elkaar zit gaan we lekker niet verklappen. De liedjesteksten kunnen het publiek zowel een lach als een traan ontlokken. Prachtige kostuums met oog voor detail, al zou een lederen laarsje de circusdirecteur beter staan dan de glanzende rubberlaarzen die niet echt passen op zijn verder schitterend en klassevol pak. Vooral het kostuum van Yam-Yam is er eentje om van te snoepen.
Als regisseur heeft Hannes Vandersteene het onderste uit de kan gehaald en een mooi verhaal op scène gezet
De cast speelt met de juiste gedrevenheid en straalt plezier en genot uit. Van klein tot groot, heel geloofwaardig en meeslepend zodat je als publiek diep in het verhaal wordt gezogen. De humor is smaakvol en kan zowel de kinderen als de volwassenen in de zaal heel hard bekoren. Niet tegenstaande de kwaliteit van de producties die TeamJacques brengt gestaag in kwaliteit stijgen, is de zang nog een werkpuntje. De eerlijkheid gebiedt wel te benadrukken dat de koorzang meer dan behoorlijk is, zelfs overdonderend, maar dat hier en daar een solomoment soms lichtjes de mist in gaat. Laat het duidelijk zijn dat dit niets afdoet aan de totaalprestatie van cast en crew.
Wie nog kaarten heeft voor de komende dagen zal genieten van een heel mooi spektakel met een geweldige onderliggende boodschap. Pesten MOET stoppen!!! Wie te laat is voor de voorstellingen in mei, kan zijn kans nog wagen in november, want Oom Trotter komt terug van 05 tot 11 november. Meer informatie vind je op www.teamjacques.be.
Door Jean Paul De Corte
Foto’s: Patrick Defort