Company

Company, het leven is nooit zo leuk dan wanneer je gezelschap hebt. Stephen Sondheim wijdt er, samen met auteur George Furth, een hele musical aan en opent de deuren van het leven van Robert – Bobby voor de vrienden. Company is het type voorbeeld van een concept musical, waar er gene lineair plot is, maar een reeks van op zich losstaande scènes. Nooit een eenvoudige opgave om dergelijke musical te laten knallen. Gelukkig weet KotéKoer wel wat gedaan hiermee.

Tot in de kleine dingen

We worden allemaal uitgenodigd bij het verrassingsfeest voor Bobby’s dertigste verjaardag. Zijn goeie vrienden, allemaal koppels, hebben dat voor hem georganiseerd. Want Bobby is ieders beste vriend, alleen: hij is nog single.. Allemaal hebben ze daar hun mening over en proberen ze hem te “helpen”. Bobby zelf, die wil wel, maar komt de juiste persoon alsnog niet tegen.

Speltechnisch staat er hier een heel sterke groep

KotéKoer koos voor hun versie te werken in een sober decor dat door kleine accenten elke nieuwe locatie kan hinten. Projecties, enorme gordijnen die naar hartenlust meer of minder openingen maken en die het knappe orkest verstoppen of tevoorschijn toveren. Een knap orkest is het zeker, deze Sondheim muziek nagenoeg vlekkeloos opvoeren is altijd een uitdaging.

Dat brengt ons bij de acteurs. Deze scores nagenoeg vlekkeloos zingen is evenmin een evidentie. Deze cast slaagt er wonderwel in, uitgezonderd een occasionele faux-pas, om deze zanglijnen alle eer aan te doen. We zijn dan wel wat niveau gewend van deze vereniging, maar gezien het aantal nieuwe gezichten op scène, had dit wel kunnen tegenvallen. Niet dus, er staat hier talent te schitteren, Brecht Coppers zal als zangcoach een aangenaam-uitdagende tijd hebben gehad om met hen te werken. Hen enkel complimenteren voor de zang, zou hen daarbij onrecht aandoen. Ook speltechnisch staat er hier een heel sterke groep. Elk personage komt tot leven en heeft zijn eigen verhaal, zelfs zonder dialogen. Dit vormt de kracht in deze musical, je kan te allen tijde de avonturen van de verschillende vrienden van Bobby volgen. Zij vormen een houvast doorheen dit non-lineaire verhaal.

Een zeer strakke regie, met even strakke choreo’s zorgen mee voor de aparte sfeer

Dit brengt ons bij de gemaakte regie keuzes. Op dit vlak excelleert KotéKoer misschien nog het meeste, deze groep heeft een heel aantal sterke regisseurs in huis. Ieder met zijn specificiteiten en meestal wordt de juiste regisseur op een project gezet. Deze keer is het er bonk op, Lotte Cools is met haar out of the box denken de geknipte persoon. Een zeer strakke regie, met even strakke choreo’s van Emily de Clercq, zorgen mee voor de aparte sfeer en helpen de acteurs om in hun personage te blijven. Het werk dat er verricht is om tot in de kleine details al die vrienden een eigen karakter te geven is waanzinnig en werkt super goed. Ook de kostuums, heel kleurig en keurig aangepast aan elk persoontje, zijn knap uitgewerkt. De technische ondersteuning van licht, projecties en geluid is onopvallend goed, wat prima is, zeker voor deze musical. De aandacht gaat zo altijd naar Bobby & friends, wat echt wel de hoofdzaak is.

Na de grote Big Fish uitdaging, tackelt KotéKoer nu een andere grootheid; Stephen Sondheim. Nooit gemakkelijk en dikwijls moeilijk over te brengen naar het publiek. De meester moet zich echter niet omdraaien in zijn graf, want zijn Company is in goede handen hier.

Company speelt nog tot en met 28 mei in CC De Dijk te Brugge. Info & tickets op www.kote-koer.be

Door Patrick Defort

Foto’s: Patrick Defort