West Side Story
In het World Forum te Den Haag heeft de internationale toerproductie van West Side Story zijn tenten opgeslagen. Drie weken lang kan je daar gaan genieten van de klassieker onder de klassiekers in het musicalgenre. Je kan er van op aan dat dit een versie is die met veel liefde voor het vak en respect voor het originele werk is neergezet.
Zestig jaar oogde nooit zo fris
Het verhaal van West Side Story leest als een Shakespeare, of zou ook uit een stationsromannetje kunnen komen, alles hangt af van de tragedie-interpretatie. Twee concurrerende New Yorkse straatbendes krijgen het aan de stok in hun strijd om territorium. Geen tragedie ware het niet dat Tony, een ex-leider van de Jets en Maria, de zus van Bernardo, de baas van de Sharks, smoorverliefd worden op elkaar. Iedereen begrijpt dat dat niet goed kan aflopen…
De gebruikte choreografieën zijn degene die Jerome Simmons zestig jaar geleden maakte. Ongelooflijk hoe fris ze nog steeds ogen
De zijkanten van het grote podium zijn typische achterkanten van New Yorkse appartementsgebouwen. De metalen structuren met de noodtrappen voeren je dadelijk naar de wereld van de Jets en de Sharks. Ze ogen relatief eenvoudig, maar ze vormen in een oogwenk om naar een frontaal zicht over de hele breedte van het podium, naar het interieur van Docs apotheek of naar Anita’s bruidswinkel. Met een projectie achteraan wordt de situering van elke scène nog verduidelijkt. Het lichtplan is prachtig en het doet plezier dat er overvloedig veel licht gebruikt wordt waar mogelijk. Dit maakt het contrast met de donkerdere scènes eens zo groot.
De gebruikte choreografieën zijn degene die Jerome Simmons zestig jaar geleden maakte. Ongelooflijk hoe fris ze nog steeds ogen, ook door de vlekkeloze uitvoering van de cast. Het enige wat een beetje gedateerd overkomt zijn de vechtscènes. Daar kijk je met plezier door want ze tonen wat er verteld moet worden.
De cast is niet te betrappen op mindere momenten, integendeel, topmomenten zijn er in overvloed
De cast is niet te betrappen op mindere momenten, integendeel, topmomenten zijn er in overvloed. De hoofdrollen zijn ontegensprekelijk kanjers. Natalie Ballenger is een natuurlijke, ietwat naïeve Maria die te allen tijde haar hart volgt. Kevin Hack is een schitterende Tony met een prachtige, gladde stem en idem dito look. Samen zijn ze verantwoordelijk voor enkele van de meest emotievolle nummers uit de show, zoals ‘One Hand, One Hart’, ‘Tonight’ en ‘Somewhere’. Keely Beirne tilt Anita naar hogere sferen in ‘America’ en ‘A Boy Like That’, pure klasse! Het ensemble toont zich ook in het grappige ‘Gee, Officer Krupke’ en een adembenemende reprise van ‘Tonight’.
Ook de bijrollen mogen er zijn. Lance Hayes (Riff) en Waldemar Quinones-Villanueva (Bernardo) weten de juiste accenten te leggen, letterlijk en figuurlijk. De oudere garde, Dennis Holland (Doc), Ken Christopher (Krupke) en Michael Scott (Lt. Shrank) hebben minder materiaal om mee te werken, maar zitten bij elke interventie juist in de scène wat zeer belangrijk is voor de sfeer.
Deze internationale toerproductie van West Side Story brengt het meesterwerk met niets dan respect
Deze internationale toerproductie van West Side Story brengt het meesterwerk met niets dan respect. Er wordt op zeer hoog niveau gespeeld, gedanst en gezongen. Daarbij komt nog een feilloos klinkend orkest en je weet dat dit een avond puur genieten is. Deze West Side Story moet je gezien hebben!
West Side Story speelt nog tot en met 30 december in het World Forum van Den Haag en slaat daarna zijn tenten op in Groningen (tot en met 7 januari). Meer info & tickets vind je op www.westsidestorymusical.nl.
Door Patrick Defort
Foto’s: Susanne Brill/Johan Persson