Neel Hannes en Laura Seys

Ule is een musicalvoorstelling die ontstond uit een vrije interpretatie van het jeugdboek van Marc De Bel ‘Ule, ik was 14 in 1914’. De Bel vertelt daarmee het waargebeurde verhaal van zijn grootmoeder. Net dat maakt de voorstelling zo waardevol en levensecht. Musical Vibes sprak met jongelingen Neel Hannes en Laura Seys na de voorstelling over de impact die dit verhaal op hen zelf had.

Verhaal van alle tijden

Hoe vonden jullie het?

Laura: Super leuk!

Neel: Intens. Geweldig, echt genieten!

Laura: Het is een zwaar stuk, maar toch zo leuk om te doen. Het grijpt mij aan.

Neel: Ja, mij ook. Het is wel echt een eer dat wij dat mogen vertolken, want het is echt gebeurd. Het is echt familie van Marc De Bel en dan mogen wij die personages spelen. Ik vind dat wel een eer.

Wat grijpt je zelf het meeste aan in het stuk?

Laura: Ik weet niet of ik dat mag zeggen, maar het moment dat Amedeus sterft. Als Ewout dat komt vertellen en we zien Amedeus het voorlezen uit zijn eigen dagboek, dan die muziek daaronder, dat grijpt naar de keel.

Neel: Ik vind dat ook.

Is dat dan het moeilijkste deel voor jou om te spelen? Of is er een scene waarvan je zegt: dat is heel lastig, daar moet ik heel veel uithalen,

Laura: Dat is wel het moeilijkste. Je hoopt wel steeds dat het gevoel komt, maar omdat het zo mooi geschreven is, is het voorlopig elke keer gelukt om het op te roepen.

Ik kon mij op voorhand niet voorstellen hoe het moet geweest zijn in 1914. Maar door het te spelen krijg je toch wel die gevoelens van angst

Neel, hoe is het voor jou om constant van rol te switchen?

Neel: In het begin was dat een beetje zoeken. Ik wist niet goed wie de personages waren. Wie is Berten? Wie is Amedeus? Ik moest dus goed kijken dat ik een onderscheid maakte en dan zijn we gekomen tot wat het nu is. Berten is wat verlegen, wat onhandig, wat bang van de liefde en Amedeus is een flapuit, heel theatraal. Hij doet gewoon wat hij denkt. Het zijn twee uitersten en dat maakt het heel leuk om te spelen.

Wie vind je het leukst?

Neel: Goh, ze hebben allebei wel iets vind ik. Omdat Berten zo onhandig is, heeft hij iets schattig en Amedeus is chill.

Kan je het verhaal van Ule weerspiegelen op de wereld van vandaag?

Laura: Ik kon mij op voorhand niet voorstellen hoe het moet geweest zijn in 1914. Maar door het te spelen krijg je toch wel die gevoelens van angst. Die mensen moesten alles wat hen lief was plots achterlaten. Toen hadden ze nog geen auto’s, dus dat was dan 7 uur stappen.

Neel: Ook geen telefoons. Niemand had dat. Als wij weg zijn, kunnen we bellen. Toen betekende ‘weg zijn’ wel net iets meer. Je moest zoeken. Je had wel brieven, maar de kans dat die aankwamen was zeer klein. Het was allemaal heel onzeker. Dat kan je nu zeker terugkoppelen naar Syrië. Die mensen doen nu net hetzelfde als wij 100 jaar geleden. Ze vragen ook gewoon een plekje waar ze niet in oorlog moeten leven. Het is heel erg dat dat nog bestaat eigenlijk.

Is dat dan een reden waarom mensen een voorstelling als Ule zeker moeten gezien hebben?

Laura: Absoluut. Dat de mensen dat zeker ook beseffen. Je beseft het op voorhand niet, tot je er echt naar kijkt of over leest.

Die mensen uit Syrië doen nu net hetzelfde als wij 100 jaar geleden. Ze vragen ook gewoon een plekje waar ze niet in oorlog moeten leven

Is je eigen beeld over die periode en ‘vluchten’ daardoor ook veranderd?

Laura: Ik had niet echt een ander beeld, maar gewoon niet zo’n ‘intens’ beeld.

Neel: Inderdaad. Bij mij is het gewoon versterkt. Ik dacht altijd wel van: “Oei, dat is erg. Vluchten, ik zou het niet willen meemaken.” Maar nu is dat gewoon veel concreter. We hebben het zelf in het stuk gevoeld hoe heftig het werkelijk is.

Als je mensen nog één boodschap zouden moeten geven over Ule wat zou dat dan zijn?

Beiden: Oei, dat is moeilijk.

(Regisseur Ief Dams komt er bij, nvdr)

Ief: Ik denk dat het voornamelijk een verhaal van alle tijden is dat moet blijven verteld worden. Ook al is het 100 jaar geleden gebeurd. Het blijft actueel en het blijft raken. Dat moeten de mensen mee naar huis nemen.

Meer informatie over IDee Works vind je op www.ideeworks.net.

Door Lien Van Doorslaer

Foto’s: Wendy de Noier