Isabelle Beernaert
Isabelle Beernaert zet binnenkort haar nieuwe voorstelling La Dame En Noir op de planken. Om een betere blik te krijgen waar dit verhaal over zal gaan en waar Isabelle haar inspiratie haalt, stelde Musical Vibes haar enkele vragen.
Uit rust creativiteit halen
Binnenkort gaat je nieuwe voorstelling in première. Kan je vertellen welk verhaal je zal brengen?
De titel van mijn voorstelling is La Dame En Noir. Het verhaal gaat over de donkere moeder die doorheen het leven, de natuur en de kosmos dwaalt. In al mijn producties is er altijd een donker geklede vrouw geweest die op het podium stond. Ik deed dat altijd impliciet; ze was altijd geïntegreerd in mijn composities. Ik merkte op na mijn vorige voorstelling Particles of God dat ik daar meer aandacht aan wilde besteden. Ik ben wat gaan lezen en heb me laten inspireren en zo kwam ik terecht bij de zwarte Madonna die steeds terugkomt in verschillende mythes van de geschiedenis. La Dame en Noir vertelt over het donkere van het universum. De vraag gaat over wat er onder de kosmos schuilt. De uiteindelijke uitkomst is dat het zwarte alle kleuren bevat. Het is het begin van alles: als je kijkt naar de kosmos, dan is het universum ook zwart. Ik heb dat aspect aan boord gebracht.
Waar haal je je inspiratie voor een voorstelling?
Ik haal mijn inspiratie sowieso uit mijn eigen bestaan en door de dingen die ik meemaak. Je maakt bepaalde hindernissen mee en uiteindelijk kom je daar krachtiger uit. Ik heb vorig jaar de diagnose gehad van borstkanker en ik werd op het puntje van mijn stoel gezet tussen leven en dood en daar word je natuurlijk mee geconfronteerd. Na Particles of God lijkt het logisch dat we naar het zwarte gaan: naar de schaduw en angst. Wat schuilt er in de donker? We zijn daar vaak van bang, maar in veel gezegdes vraagt men om de schaduw te zoeken, want daar zit het antwoord. Duw de schaduw niet weg en duik erin. Vecht niet meer tegen die angst, maar luister ernaar. Na de operaties laat ik alles los en ga ik in complete overgave. Als je loslaat, komt er veel schoonheid. Je leeft in het nu en je controleert niet meer. Je gaat nog dankbaarder zijn voor de kleur in je leven en je kijkt naar wat belangrijk is.
In al mijn producties is er altijd een donker geklede vrouw geweest die op het podium stond. Ik deed dat altijd impliciet
Is het niet moeilijk om een verhaal te brengen enkel door dans? Hoe probeer je dit over te brengen aan het publiek?
In Particles of God klonken er soms al teksten doorheen de voorstelling en nu heb ik dat doorgetrokken naar teksten die ik zelf heb ingesproken. Ik noem dit genadeteksten: een soort van dankbaarheidsteksten die mij dichter bij mijn hart gebracht hebben en bij mijn grootmoeder. In het mysterie van het leven komt er een geheim van mijn grootmoeder aan het licht en daarom heb ik voor teksten gekozen die daar de leidraad voor zullen zijn. Dans en muziek blijven wel de basis. We maken ook gebruik van live percussie, die de hartslag symboliseert. Daarvoor ging ik een samenwerking aan met Bart Gits van Tataké-Taiko, die de partijen componeerde. We hebben ervoor gekozen om de Sjamaantrom te introduceren. Iedere danser maakte zijn eigen Sjamaantrom met Lorenzo van Whakaaro.art. Ik heb er ook voor gekozen om de kleur zwart te gebruiken en het decor bestaat uit organische natuurelementen. Voor de visuals ben ik een samenwerking aangegaan met Janosh, die geometrische vormen en mandala’s creëerde. In de scenografie heb ik gekozen om bloemen te incorporeren op de scène, omdat dit de vrouw en de natuur symboliseert. Hiervoor ben ik een samenwerking aangegaan met Tom van Floral Design Artist.
Je hebt een bewogen tijd achter de rug. Vind je rust door alles te verwerken in dit verhaal?
Ik heb inderdaad geen normaal jaar gehad. In een normaal productiejaar begin ik te creëren in april en in oktober gaan we in première. Dit jaar heb ik gerust en een nieuwe ruimte gezocht. Eind december heb ik nu pas bepaalde processen in gang gestoken. Ik werk samen met personen die mij heel goed kennen. Op een heel snelle manier heb ik daarom La Dame En Noir kunnen creëren. Ik moet bijna zeggen op een abnormale manier, want ik heb een creatief proces dorgemaakt met veel minder fysieke aanwezigheid, maar met meer kennis die ik al bezat en met een heel vlotte samenwerking met mensen die ik al lang ken en daar ben ik heel dankbaar voor. Het is een apart jaar geweest, maar daarom ook een mooi jaar met verandering en wijsheid. Ik ben 50 geworden, dus ik heb bijna meer dan 40 jaar carrière achter de rug. Er zijn bepaalde dingen die veel vlotter kunnen gaan. Nu ben ik zo goed omringd dat alles sneller kan gaan. Mijn dochter en mijn partner Daniel, zijn ook een enorm cadeau, omdat ze mij zo goed assisteren. Het is anders geweest, maar toch ook heel mooi. Ik heb de kans gehad om uit de rust de creativiteit te halen.
Het voelt als een terugkeren naar een eenheid. Als klein meisje was dansen een levenselixir en dat zal altijd zo blijven
Waarom moeten de mensen komen kijken naar La Dame En Noir?
Door de diagnose ben ik erachter gekomen dat ik dit heel graag wil blijven doen. Ik wil het leven vieren en ik wil zelf ook opnieuw genieten van op het podium te staan. Dit is eigenlijk het geschenk dat ik aan mezelf geef. Ik heb lang lesgegeven en geproduceerd, maar sinds die diagnose wil ik zelf terug dansen en performen. Ik wil mezelf opnieuw in beweging zetten en mijn nieuwe inzichten en ritme delen. Nu ik terug op het podium sta, voel ik me zo goed. Het voelt als een terugkeren naar een eenheid. Als klein meisje was dansen een levenselixir en dat zal altijd zo blijven.
La Dame en Noir speelt vanaf 12 februari doorheen verschillende theaters in Vlaanderen. Meer informatie & tickets vind je op www.isabellebeernaert.com .
Door Amber Degeest
Foto’s: Kim Vos