Frozen

Een show op Broadway zien, is voor elke musicalfan wel iets dat op zijn of haar verlanglijstje staat. Een Broadwayshow met de originele cast, staat vermoedelijk zelf nog een paar trappen hoger op de lijst. Wij hadden het geluk om deze droom verwezenlijken: op 23 maart 2018 werd een bezoek gebracht aan de show Frozen, die de dag daarvoor in première was gegaan.

Een Broadwayhit zonder risico’s

Aanvankelijk waren er tickets besteld voor 21 maart, de dag vóór de première, maar Elsa haarzelf stak hier een stokje voor en bracht een sneeuwstorm richting New York, waardoor onze vlucht vanuit Brussel werd geannuleerd. Gelukkig heeft deze Broadwayshow het systeem van ‘official resales’ uitgevonden, waardoor wij de dag zelf nog officieel onze tickets konden doorverkopen, en nog snel vrijgekomen tickets konden overkopen voor vrijdag 23 maart. Kostprijs: telkens 150 dollar per ticket. Dit zijn geen goedkope prijzen voor midden mezzanine (eerste balkon) aan beide zijkanten, maar in het niets vergeleken met de 400 dollar per ticket dat werd gevraagd voor parterretickets.

De Broadwayshow volgt slaafs de film, waardoor dit meer een goede kopie werd dan een gedurfde onderneming

U leest het goed: Broadway is een dure aangelegenheid (tenzij je je kans waagt om de dag zelf tickets te kopen in plaatselijke TKTS-kantoren). Gelukkig krijg je er wel een gratis Playbill-programmaboekje voor. Andere merchandise kost dan weer snel 25 dollar (voor souvenirbrochure) of meer. Deze prijzen hielden echter menig musical- en Disneyfan, maar ook talloze gezinnen met mini-Anna’s en Elsa’s (in bijhorende jurkjes), er niet van om enthousiast dit bedrag neer te tellen voor een zitplaats, en achteraf de nodige T-shirts en knuffelbeesten te kopen.

Wie de recentste jaren nog nooit van Frozen heeft gehoord, probeerde vermoedelijk elke glimp van Disney en prinsessen te vermijden. Deze film bracht voor het Amerikaanse filmbedrijf een nieuwe periode van filmsuccessen en op dit moment wordt er druk gewerkt aan een vervolg. Het verhaal speelt zich af in het fictieve Arendelle, waar de prinsessen Anna en Elsa leven. Elsa heeft sinds kindsaf een magische ijskracht. Op jonge leeftijd verwond ze per ongeluk haar zus Anna met haar krachten, waardoor Elsa zich uit paniek voor verder onheil begint af te sluiten van alles en iedereen. Wanneer de ouders van onze prinsessen sterven, dient Elsa als oudste zus de kroon van Arendelle op zich te nemen. Op dit kroningsfeest ontmoet Anna prins Hans waarop ze direct verliefd wordt en in een gedachte van pure liefde met hem beslist te trouwen. Elsa veroordeelt deze snelle beslissing, waarna Anna per ongeluk de krachten van Elsa ontdekt en onthuld aan het volledige volk. Elsa vlucht weg in de bergen, in haar paniek een blijvende sneeuwstorm voor het land veroorzakend. Anna gaat haar zus achterna, gesteund door ijsverkoper Kristoff (vergezeld  door rendier Sven) en magische sneeuwman Olaf. Op pure Disneywijze komt alles natuurlijk goed en leven de prinsessen lang en gelukkig.

De gekende filmnummers blijven populair en zijn ijzersterk, en de lichte dansbreaks die erbij geschreven werden zijn verbeteringen aan het originele materiaal

De Broadwayshow volgt slaafs de film, waardoor dit meer een goede kopie werd dan een gedurfde onderneming. Slechts enkele malen wordt er wat afgeweken van het filmscript. Zo zijn de magische trollen uit de film vervangen door bosgeesten. Jammer genoeg krijgen deze geesten dezelfde teksten als de trollen uit de film. Het hergebruik van de filmteksten is trouwens een veel voorkomend feit in de show. Je krijgt de indruk dat het filmscript puur gekopieerd werd, waarna af en toe wat teksten en liedjes werden bijschreven. De enige andere scriptaanpassing die trouwens te merken valt, is de verplaatsing van het nummer ‘Let it Go’, wat nu heel strategisch als pauzefinale wordt gebruikt.

Dit alles betekent natuurlijk niet dat het hier om een slechte voorstelling gaat. De basis is een goede film dat zijn succes al bewezen heeft en er wordt vooral op voortgeborduurd. Dit is ook te merken kledij- en decorgewijs. Beide zijn tot in de puntjes afgewerkt en voelen groots en ‘Broadway’-achtig aan, maar komen quasi rechtstreeks uit de film. De blauwe ijsjurk van Elsa (die trouwens op magische wijze zich onthuld) en het huisje van verkoper Oaken zijn hierin de meest pijnlijke voorbeelden. Laatstgenoemde is puur een kopie uit de tekenfilm. Dit doet natuurlijk niets af van de kwaliteit waarmee alles gemaakt werd. Hoogtepunt is het befaamde nummer ‘Let it Go’, wanneer Elsa haar ijskasteel tot leven brengt. Naast gigantische decorstukken wordt hiervoor ook gebruik gemaakt van ‘projection mapping’. Deze techniek zorgt ervoor dat er zowel op het decor, de podiumvloer als in de zaal geprojecteerd wordt. Hierdoor wordt het ijseffect op verbluffende wijze uitgevoerd. Disney gebruikt deze techniek al enkele jaren in hun parkshows, waardoor zij de techniek zo fijn hebben kunnen uitwerken dat zij zelfs op hun acteurs beelden kunnen projecteren. Deze truc werd al getest in de Frozenshow in hun Disney’s California Park in Los Angeles, maar komt nu volledig tot zijn recht wanneer Anna volledig voor de ogen van het publiek in een ijssculptuur veranderd.

Caissie Levy lijkt geboren voor de rol en laat je vergeten dat er nog iemand was die Elsa oorspronkelijk tot leven bracht

Muzikaal zit deze voorstelling deels goed. De gekende filmnummers blijven populair en zijn ijzersterk, en de lichte dansbreaks die erbij geschreven werden (vooral in het nummer ‘Fixer Upper’) zijn verbeteringen aan het originele materiaal. De nieuwe nummers blijven echter niet hangen in je hoofd. Een uitzondering hierop is het nummer ‘Monster’ dat midden acte 2 door Elsa gebracht wordt. Dit nummer is, mede door de vertolking van Caissie Levy, één van de hoogtepunten uit de show.

De cast bewijst dat ze op Broadway kunnen en mogen staan. Koploper hierin is Caissie Levy als Elsa. Een grote gekende bij het publiek, te horen aan het applaus dat ze krijgt bij opkomst. Deze erkenning is echter volledig verdiend, wanneer ze op onnavolgbare wijze (sorry Idina) ‘Let it Go’ speelt en zingt. Vocaal een pareltje waar je van omver geblazen wordt. Resultaat is dat haar laatste noot nog amper hoorbaar is door het uitzinnige publiek. Ook het nummer ‘Monster’, waarin Elsa overweegt welke weg ze verder wil gaan met haar krachten, komt energiek over in al zijn aspecten. Caissie lijkt geboren voor de rol en laat je vergeten dat er nog iemand was die Elsa oorspronkelijk tot leven bracht.

Het plaatje op zich is, dankzij geavanceerde projectietechnieken en prachtig uitgewerkte decors en kostuums, een lust voor het oog

Zus Anna wordt gespeeld door Patti Murin. Zij brengt het aanvankelijk wereldvreemde karakter perfect tot leven. Anna valt als een blok voor de mooie Hans (voortreffelijk gespeeld door John Riddle), maar leert beetje per beetje hoe de wereld echt in elkaar zit. Haar tegenspeler Jelani Alladin, in de rol van Kristoff, heeft zoals zijn tekenfilmfiguur vocaal geen echt materiaal om mee te werken, maar zijn spel overtuigt in elk aspect. Hij is de kritische noot bij de dromerige Anna. Dat beiden stilaan dichter naar elkaar groeien, is dan ook tamelijk snel duidelijk. Bijrollen die zeker te vernoemen zijn, zijn Robert Creighton als Weselton en Kevin Del Aguila als Oaken, die beiden voor de komische noot zorgen. Oaken komt, zoals in de film, maar in één scène voor, maar brengt ons wel een hilarisch saunanummer. Dit nummer voegt niets toe aan het verhaal, maar is zo heerlijk absurd dat je achteraf denkt: “Wat ik heb nu eigenlijk gezien”.

Speciale vermelding voor Andrew Pirozzi als rendier Sven en Greg Hildreth als sneeuwman Olaf. Andrew heeft de ondankbare rol om volledig in het prachtig uitgewerkte Sven-rendierpak te mogen zitten. Hij brengt dit echter op een spontane wijze dat je snel vergeet dat een persoon verborgen zit achter de hoeven. Voor de figuur van Olaf werd teruggegrepen naar eerdere parkshows van Frozen en wordt deze als pop opgebracht, met de speler (Greg Hildreth) duidelijk in zicht als poppenspeler. Dit concept werd ook gebruikt bij de figuur van Timon in The Lion King. De keuze om de sneeuwman zo tot leven te brengen, is perfect te begrijpen en te genieten. Greg brengt Olaf op een manier die je doet herinneren aan de oorspronkelijke vertolking van Josh Gad, en perfectioneert die. De beslissing om Sven zo levensecht voor te stellen, maar Olaf een zichtbare acteur mee te geven, belemmert echter de continuïteit van de show. De voorstelling wil een realistisch beeld brengen, waarin alle details kloppen. De figuur van Olaf verbreekt echter deze illusie, wat jammer is.

Frozen is echter vooral bedoeld voor gezinnen die met hun kinderen een bezoekje aan het theater brengen

Met Frozen als Broadwayshow, wist Disney dat het sowieso een hit in handen had. Dat heeft hen ertoe aangezet de veilige paden te bewandelen, en ervoor te kiezen om geen grote aanpassingen te brengen. Menig musicalfan zal dit een jammerlijke zaak vinden, maar wel genieten van de vocale prestaties door de uitmuntende cast. Ook het plaatje op zich is, dankzij geavanceerde projectietechnieken en prachtig uitgewerkte decors en kostuums, een lust voor het oog. Frozen is echter vooral bedoeld voor gezinnen die met hun kinderen een bezoekje aan het theater brengen. De jongens en meisjes die reikhalzend uitkijken om Anna, Elsa en Olaf te zien, krijgen waar hun ouders voor hebben betaald en zien een magische voorstelling waar ze nog lang over napraten. Je hoorde dan ook af en toe een piepklein stemmetje uit de zaal meezingen met de gekende songs.

Het zal vermoedelijk niet lang duren voor Frozen een Londens theater zal inpalmen. Het is dan zeker aan te raden om deze show (met vermoedelijk acceptabelere ticketprijzen) mee te pikken. Intussen zal deze Disneyproductie wel nog enkele jaren voor volle zalen spelen in het St. James Theatre op Broadway. Meer informatie & tickets vind je op www.FrozenTheMusical.com.

Door Sven Vanrietvelde

Foto’s: Deen van Meer