Elindo Avastia

Vanaf 16 april is de The Color Purple te zien in Amsterdam. Deze musical vertelt het tijdloze levensverhaal van drie zwarte vrouwen in het zuiden van Amerika aan het begin van de 20e eeuw, een tijd waarin slavernij is afgeschaft maar de gevolgen nog sterk voelbaar zijn. Elindo Avastia, bekend van Ghost Rockers heeft hiermee zijn eerste musicalrol te pakken. Wij spraken hem tijdens de perspresentatie. 

Laat je inspireren

Anne: Allereerst, wat goed dat je in deze prachtige productie speelt. Had je al eerder van The Color Purple gehoord?

Zeker, ik heb een musicalopleiding gedaan dus ik ken eigenlijk bijna iedere musicalproductie wel. En deze musical heeft hele bijzondere muziek. Ik was al meteen geraakt door de muziek maar ik had de film eigenlijk nog nooit gezien. Het enige wat ik wist is; “Er zitten alleen maar zwarte mensen in”. Ik weet dat als er een voorstelling naar Nederland komt waar alleen maar zwarte mensen in zitten, dan moet ik auditie ervoor doen! Toen ben ik de muziek gaan luisteren en de film gaan kijken, zoals Koen (regisseur) net al zei, de film komt uit 1985, dus een hele oude film. Hij duurt ook 3 uur, is heel langdradig, het is geen film van deze tijd meer, maar toch zat ik aan het einde van het verhaal huilend op de bank. En dat betekent toch dat het een goed verhaal is. Als zo’n oude film nog zoiets met je kan doen, dan is het een goed verhaal. Dus toen dacht ik, ik wil deze auditie doen.

Anne: En het is je gelukt! Ben je ook blij met de rol die je hebt gekregen?

Dit is de allereerste musical die ik hier in Nederland doe, de eerste musical die ik überhaupt doe, dus ik vond van mezelf dat ik geen eisen moest stellen. Ik wilde gewoon in de show staan, ongeacht welke rol ik zou krijgen, ik was er heel erg blij mee. En als je ziet met hoeveel fantastische mensen ik mag samenwerken, ik kan daar zoveel van leren. Ik heb maar een heel klein aandeel, tenminste mijn rol die ik speel, Adam, komt aan het einde van het verhaal pas in beeld, maar vanaf scene 1 ben ik al continue op, heb ook genoeg andere dingen te doen. Dus ik ben heel erg blij en ik kan er zo van genieten om met een Anna Milva Gomes, die in Duitsland en Oostenrijk.. (wendt naar Ana) “Ja ik kijk naar jou girl, ik heb het over jou!” een gigantische ster is en er zowat alle rollen gespeeld heeft die ze kan spelen en meer. Als je daar dan mee mag samenwerken en mee mag kijken en luisteren hoe zij zingt en hoe zij dingen doet, dat is heel inspirerend. En dat geldt ook voor een Joanne en een Edwin, het zijn allemaal mensen waar ik vroeger naar op keek. Weet je, de eerste musical die ik zag was The Lion King en bijna al deze mensen zaten daar in, nu sta ik ernaast!

Ik wilde gewoon in de show staan, ongeacht welke rol ik zou krijgen. Als je ziet met hoeveel fantastische mensen ik mag samenwerken, ik kan daar zoveel van leren

Anne: Had je die zelf ook niet willen doen, de Lion King?

Oh ja hoor zeer zeker, maar ik was heel vaak te jong. Ik heb natuurlijk ook een heel leuk vrolijk koppie. Ik ben nog maar 23, dus ik viel altijd in zo’n tussen leeftijd. Maar goed mijn Duits is heel erg goed, dus wie weet ga ik het in Duitsland doen of over 10 jaar als hij weer terug komt naar Nederland, je weet maar nooit. 

Anne: En als ie naar Antwerpen komt?

Nou als ie in Antwerpen komt hoop ik toch echt dat ze gaan bellen! Haha nee, dat is er nog eentje die zeker op het lijstje staat. Maar ik vind het heel fijn om hier zo onderaan de ladder te beginnen zonder dat mensen bepaalde verwachtingen van je hebben die je altijd maar weer moet waarmaken. Als je meteen moet pieken en blijven pieken… laat mij maar lekker van onderaf beginnen. Ik ben hier inmiddels ook al omgetoverd tot Dance Captain. Ik ben geen danser, maar kennelijk kan ik dingen toch wel goed opnemen, dus ik begin onderaan en mensen zeggen van: “Oh je doet dit goed en je doet dat goed”. En uiteindelijk kom je wel waar je wilt zijn, denk ik. Ik ben echt heel blij dat ik hier in sta.

Het feit dat het bij andere mensen vandaag de dag nog steeds voor komt, machtsmisbruik, seksueel misbruik, dat er geslagen wordt, dat doet wel iets met je

Anne: En neem je dan ook nog iets van jezelf mee in deze rol, kan je iets gebruiken?

Koen heeft een heel duidelijk beeld van wat hij wil, maar je moet in iedere rol wel iets van jezelf leggen wil je het kunnen overbrengen aan het publiek. Je moet niet altijd maar in de vorm spelen, mensen moeten het voelen. Er moet iets gebeuren. En daar geeft hij ons wel heel erg de vrije ruimte in. Zoals net bij Naomi, die speelt een heel emotioneel en intiem nummer samen met haar kind, dat doet iets met mij, ook als persoon op het toneel. “Laat het maar gebeuren!” zegt ie dan, “Het is er, gebruik het.” Dus er is heel veel ruimte om je eigen ding te doen. En ik ben natuurlijk van mijzelf een heel vrolijk iemand die heel positief in het leven staat en er komen hele heftige dingen hier aan bod, die ik zelf niet allemaal heb meegemaakt, maar het feit dat het hier gebeurt, doet wel iets met mij. Het feit dat het bij andere mensen vandaag de dag nog steeds voor komt, machtsmisbruik, seksueel misbruik, dat er geslagen wordt, dat doet wel iets met je en dat moet je maar gewoon laten gebeuren. We zijn nu een week aan het repeteren en we hebben de eerste zes scènes klaar, die staan al en daar gebeurt zo ontzettend veel in die scènes. Mensen hebben echt al zitten huilen hier. En we zijn nog maar pas in week 1, laat staan over anderhalve maand als we in het theater staan en iedereen in die zaal gaat het voelen. Dus ja, er gaat iets heel bijzonders gebeuren, denk ik. Ik heb er zin in!

Anne: En hoe wil jij ervoor zorgen dat ook jongeren naar deze voorstelling komen? Waarom is dat zo belangrijk?

Het is een oud boek, het is een oude film, maar het verhaal is niet oud. Echt alle dingen die hier in voorkomen, die maken mensen elke dag mee. Celie is inderdaad lesbisch, er zijn zoveel mensen die met worstelen met hun geaardheid. “Kan ik er voor uit komen, kan ik het vertellen?” Nu ook weer die heisa met die reclame van Suitsupply. Zo blijkt maar weer eens hoe intolerant Nederland eigenlijk nog is. Ik denk dat het voor jongeren ook goed is om niet altijd alleen maar naar ‘heppie de peppie’ voorstellingen te gaan, maar ook naar dingen met een iets serieuzere onderlaag zodat je geïnspireerd kan raken: “Oké zo zit de wereld in mekaar, zo sta ik in de wereld en dit kan ik er zelf aan doen en zo wil ik zijn”. Ik ben in een heel fijn en prettig milieu opgegroeid. Ik heb alle kansen gekregen die ik wilde, ik heb nooit iets moeten laten, het gaat goed met mij, ik kan doen wat ik wil en ben heel gelukkig. Maar er zijn heel veel mensen die die situatie niet hebben. Je staat er eigenlijk niet bij stil omdat je in een heel goed nest geboren bent, maar het gaat niet bij iedereen zo goed. En dat is heel belangrijk, dat je gewoon het bewustzijn krijgt. Belangrijk voor ouderen, maar zeker voor jongeren, want het maakt je als persoon.

Ik denk dat het voor jongeren ook goed is om niet altijd alleen maar naar ‘heppie de peppie’ voorstellingen te gaan, maar ook naar dingen met een iets serieuzere onderlaag

Nadine: Het kan ook echt eye-openers opleveren, denk ik.

Ja! En ik vind het heel erg mooi. Ik weet dat we bij Studio100 in de Ghost Rockers er op een gegeven moment ook een verhaallijn hebben gestoken dat twee jongens op elkaar verliefd waren. Dat is de allereerste keer dat er voor een kinderserie op televisie een homostel was, nou bizar. Laatst gingen wij langs allerlei scholen voor Ketnet en kinderen vroegen de desbetreffende persoon die een homorelatie heeft in de serie: “Hoe is het met jouw vriendje?!”. “Ja die is nu weg”, antwoordde hij, want in de serie was die toevallig net naar Australië vertrokken. “Wij gaan een nieuw vriendje voor je zoeken!” zeiden ze allemaal. Het betekent dat kinderen van 4, 5, 6, 7, 8, 9, they don’t care! Daarom moet je zo jong mogelijk dit soort dingen allemaal opnemen. Je wordt zo ontzettend beïnvloed door wat andere mensen zeggen en doen. Daarom moet je juist, hoe jong je ook bent, al zulke dingen meemaken en er een eigen mening over maken en dan zie je het pas echt. Ik moest bijna janken op dat moment, zo mooi dat die kinderen onbevlekt zijn. Het was ook nog eens ergens in Zuid-België, waar het echt Katholiek is, en toch vonden ze het geen probleem. Nou dan vind ik dat Ketnet en Studio 100 een hele goeie daad hebben gedaan. Ik denk dat deze productie hetzelfde kan doen als jongere mensen hier naar gaan kijken. Laat je inspireren, dat is heel belangrijk!

Ik ga heel graag naar de Lion King en naar Mamma Mia!, maar dit is echt een voorstelling met nog een diepere laag. Dat is gewoon genieten

Nadine: Je bent je dus ook heel erg bewust wat het maatschappelijk kan doen, deze voorstelling.

Ja en buiten het feit dat het maatschappelijk een heel erg heftig, interessant en actueel onderwerp is, is het ook een hele toffe show om te zien. Er zitten hele toffe ensemblestukken in. Zoals je net hebt gehoord zitten er allemaal Gospel-lijnen in. Oh joh, het is echt genieten! Je moet je voorstellen; stop 13 zwarte mensen in een repetitieruimte, dat is een en al lawaai. Het is een kippenhok hier, maar het is zo leuk en ik heb al zo vaak kippenvel gehad als iemand anders z’n strot opentrekt en daar weer een ad lib en nog een ad lib en weer gospel en nog meer kerk en grhhh!! Dus ook als je niet perse gaat om dat maatschappelijke te voelen, het is ook echt een toffe show om naar te kijken en te luisteren. Het is echt leuk. Het is alles! Ik ben echt een musicalman hoor, ik ga heel graag naar de Lion King en naar Mamma Mia!, maar dit is echt een voorstelling met nog een diepere laag. Dat is gewoon genieten.

The Color Purple is vanaf 16 april te zien in het nieuwe NDSM theater in Amsterdam. Meer informatie en tickets vind je op colorpurplemusical.nl.

Door Annemarijn Clement/Nadine Dijkstra

Foto’s: Annemarijn Clement