BELCANTO: Our House
De twee eerste weekends van november zet musicalgezelschap BELCANTO uit Sint-Niklaas wel een heel speciale productie op de planken. Zij gaan voor niets minder dan Our House – de Madness musical. Met deze productie van Tim Firth, in een vertaling van Julia Noomen, zal het in de Stadsschouwburg niet aan energie ontbreken. Gewaagd, maar als het lukt een geweldige prestatie. Een gesprekje met spraakwaterval en regisseur Menno Neus en hoofdrollen Taja Boudry en Wesley Van der Veken dringt zich op.
Keuzes maken
Jongens, jongens, vanwaar deze niet voor de hand liggende keuze?
Menno: In de zoektocht naar een productie voor dit seizoen zijn we er vooral van uit gegaan dat het apart moest zijn. Zowel wat het verhaal als de muziek betreft. Ik heb al langer een goed gevoel bij het repertoire van Madness en de hele SKA-scéne uit de jaren ’80, en ik botste per toeval op deze musical. Bij nader inzien is deze muziek helemaal niet gemaakt in functie van een musical, maar lijken alle teksten uit hun repertoire precies passend om dit verhaal te brengen. Heel toevallig allemaal maar dat maakt het des te boeiender.
Was deze musical jullie bekend?
Wesley: Ik was wel nog heel jong toen ik deze productie voor het eerst zag. Het was trouwens mijn allereerste musicalervaring in Londen. Maar de indruk die hij op mij gemaakt heeft is blijvend.
Taja: dat was ook bij mij het geval. Wij woonden toen met ons gezin in Engeland, want mijn papa werkte daar, en ik was eigenlijk nog een klein meisje. Toch herinner ik er mij, tot mijn verbazing, nog heel veel van.
Hoe hoog is het Madness-gehalte in deze musical?
Alle drie heel enthousiast: Hij is helemaal Madness !! Wat muziek betreft zijn de nummers bewerkt om voor groot orkest geschikt te krijgen, maar het blijft SKA. Er zijn ook enkele nummers gemixt en alle zang gebeurt in het Engels. In het Nederlands werkt het gewoon niet. Wat het inhoudelijke betreft is het ook totaal een Madness gebeuren. De tegenstellingen die ze in de teksten van hun nummers verwerkten zitten steevast ook in de dialogen. Vaak gaan die over keuzes maken. Zoals in het begin; Joe die op zijn zestiende zijn vriendinnetje meeneemt naar een huis waar ze inbreken, waarbij nadien steeds de vraag komt van wat is nu de “goede” en wat is de “slechte” keuze? Is de slechte dan per definitie de verkeerde of komt het uiteindelijk net door die keuze wel allemaal goed? Je volgt dus Joe in beide verhaallijnen, dito keuzes die hij maakt, en tot wat hem die leiden.
We staan met zo’n kleine vijftig man op scène waarvan tien solisten. Daar kun je wel wat mee
Wat was de grootste uitdaging voor enerzijds de cast en anderzijds de regisseur?
Wesley: Praktisch gezien zijn dat zonder enige twijfel de kostuumwissels. Er zijn er gigantisch veel en vaak ben ik als beide personages, of beter gezegd in beide verhaallijnen, op scène. Er zijn zelfs wissels op scène, en de snelste wissel in de coulissen duurt exact acht seconden!! een huzarenstukje op dat vlak.
Taja: Daarnaast ook de emoties en het steeds snel wisselende spel. Wesley en ik moeten steeds anders gaan spelen en overgangen maken van bijvoorbeeld een heel spontane en gelukzalige naar een heel donkere emotie.
Wesley: Hierbij is het “aangeven” van de tegenspeler enorm belangrijk. Je kunt enkel “geven” op basis van wat je “krijgt” als het over gevoelens en emoties gaat.
Menno: Ook op gebied van decor speelt dat een grote rol. Onze decormensen hebben zichzelf maar weer eens overtroffen. Ze hebben gewerkt met een heel ander concept dan dat ze gewoon zijn en dat was heel verrijkend. Om te weten hoe dat eruit ziet, moet je komen kijken!
Aan welk soort voorstelling mogen de mensen zich verwachten?
Menno: Eerder aan een soort muziektheater, maar héél dicht bij musical aanleunend. Een niet-doorgecomponeerd stuk, eerder een a-typische voorstelling voor musical. Een gek maar geweldig boeiend verhaal.
Wesley: Door de dramatiek en de tegenstellingen misschien een wat donker verhaal, maar met alsnog heel wat humor.
Taja: ja de humor zit hem vooral in de tegenstellingen tussen de vrienden van Joe en de vriendinnen van zijn liefje. Hoe zij over de relatie van die twee denken en hoe het er uiteindelijk in de realiteit uit ziet. Heel grappig.
De cast kreeg de kans om keuzes te maken, net waar het verhaal over gaat
Wesley en Taja, hoe was het om met Menno samen te werken?
Allebei: Menno gaat echt wel diep in op zijn personages. De cast kreeg de kans om keuzes te maken, net waar het verhaal over gaat. En dat werkte zo inspirerend om daarover na te denken dat we soms tot heel boeiende en heel diepgaande vaststellingen zijn gekomen. Vooral als het gaat over wat is nu goed of slecht, en het al dan niet nemen of weglopen van uw verantwoordelijkheden.
Een flinke cast had ik al begrepen?
Menno: inderdaad. We staan met zo’n kleine vijftig man op scène waarvan tien solisten. Daar kun je wel wat mee (big smile).
Our House is van 1 tot en met 10 november te zien in Stadsschouwburg Sint-Niklaas. Tickets & meer informatie vind je op belcanto.be.
Door Jean Paul De Corte
Foto’s: Facebook Belcanto