Achter De Schermen

Er wordt in het moeilijke theaterlandschap niet dikwijls een nieuw productiehuis geboren. Laat staan een huis dat repertoire theater wil brengen. Met Eén Zee, is deze nieuwe producent van start gegaan. Met een kraker van een klassieker: The Dresser – vertaald naar Achter De Schermen, leveren ze alvast een visitekaartje af dat gezien mag worden.

Wervelende start voor Eén Zee

Achter De Schermen neemt je mee naar het Londen van 1942. Tussen de bombardementen door, brengt het reizende gezelschap van “Mijnheer” (Frans Maas), een bejubeld acteur, hun Shakespeare voorstellingen. Mijnheer voelt de last der jaren en de moeilijke oorlogsjaren hard drukken en rekent hard op zijn gezelschap om alles in juiste banen te leiden. Al blijft hij beslissen over samentelling en rolverdeling. Norman (Carry Goossens), zijn persoonlijke dresser en toeverlaat, zorgt dat Mijnheer niets te kort komt en zo weinig zelf moet doen. Hij neemt meer en meer verantwoordelijkheden waar voor Mijnheer en dat geeft des te meer wrijvingen met de rest van het gezelschap.

Diepe buiging voor de acteerprestatie van Frans Maas en Carry Goossens

Laten we beginnen met een diepe buiging voor de acteerprestatie van Frans Maas en Carry Goossens. Zij dragen deze voorstelling van begin tot eind en doen dit met zoveel verve en flair dat je aan hun lippen hangt. Maar hoe sterk de twee hoofdrollen ook moge zijn, de kwaliteit van een voorstelling valt of staat met de ondersteuning en omkadering die ze krijgen. Met Ann De Winne (Her Ladyship), Leen Dendievel (Madge), Eve Van Avermaet (Irene) en Erik Goris (Geoffrey) hoef je niet voor deze kwaliteit vrezen. Stuk voor stuk brengen ze een prima ondersteuning om deze voorstelling hoogstaand te houden. Met een extra pluim voor Eve, die opvalt door haar ongedwongen en fris spel – waar de rol zich natuurlijk toe leent.

Het decor is heel functioneel en neemt je moeiteloos terug naar de backstage van een klein, Engels theater. Zowel on stage, we zien het gezelschap spelen, maar eveneens de kleedkamers, waar alles omtrent de werking van het gezelschap bedisseld wordt. Geluid en belichting zijn in orde en zorgen voor een goede technische ondersteuning. Het script werd door regisseur Rikkert Van Dijck herwerkt van twaalf naar zes acteurs. Een huzarenstukje dat gezien mag worden. De sfeer zit helemaal juist en je mist de verdwenen rollen bijna niet. Enkel op sommige tragere momenten mis je wat extra wisselwerking die een grotere cast zou geven. Op die momenten valt het tempo helemaal stil en dat was misschien oké in 1942, vandaag de dag mag dat niet iets meer ondersteund blijven.

Een must voor wie eens een inhoudelijk stuk wil zien

Eén Zee is in alle geval wervelend van start gegaan. Met Achter De Schermen leveren ze een kwalitatief hoogstaand toneelstuk af, met een tot op het bot spelende Frans Maas en Carry Goossens. Dit smaakt naar meer en is een must voor wie eens een inhoudelijk stuk wil zien!

Achter De Schermen speelt nog tot en met 3 december in het Fakkeltheater te Antwerpen en toert van januari tot maart doorheen Vlaanderen. Meer info & tickets op www.eenzee.be

Door Patrick Defort

Foto’s: Luk Monsaert