Stoornis of my Life
Na Showponies 1&2 en No Ponies brengt Alex Klaassen in samenwerking met Peter van de Witte een vernieuwende, wervelende voorstelling naar de Nederlandse theater; een die niet over autisme gaat, maar waar je wel onderdeel wordt van de wereld van het spectrum.
Stoornis of my life is vernieuwend op het vrolijke spectrum
Het verhaal draait om de broers Jasper (32 jaar, op het autismespectrum) en Willem (‘normaal’). Na de onverwachte dood van hun moeder neemt Willem het heft in handen om Jaspers veilige, beschermde wereld volledig op zijn kop te zetten en hem mee te laten draaien in de wereld zoals die voor neurotypische mensen geldt. Maar kan Jasper dat wel? Is hij niet gewoon gelukkig met wie hij is, en moet Willem zich juist in hem verplaatsen? Een musical die zichzelf continu bevraagt en met traditionele musicalconventies breekt. Want als je speelt dat je in een musical zit, en benoemt dat er nu vast wel een introductielied zou moeten komen en dat personages zich vocaal afvragen wat hun rol is, is het dan een dubbele musical?
Een veelbewogen voorstelling die met lef en speelsheid alle musicaltradities benoemt, buigt en breekt, maar ze tegelijkertijd ook eert
De volledige cast is ijzersterk. Alex Klaassen speelt met verve de rol van Jasper. Zijn passie om meer te laten zien over de wereld van mensen met autisme is duidelijk voelbaar en werkt. Hij is ontzettend grappig, accuraat in reacties, zingt goed en is volgens eigen zeggen de hoofdrolspeler in zijn musical. Of is dat toch Willem (Jim Bakkum)? Zijn stem is ontzettend zuiver en is een goede keuze voor de rol, met een fijne stage presence en goed spel. Ook Amber (Kim Lian van der Meij) speelt en zingt de sterren van de hemel en vertolkt een heel erg leuke rol. Dit geldt tevens voor Mo (Iris Bakker), een uitstekende ASS’er in mineur die zich eigenlijk ook wel de normale dingen afvraagt en met een mooie solo de zaal in verroering brengt. Remco (Martijn Kardol) heeft de lachers op zijn hand in alles wat hij doet en is een onmisbare aanwezigheid. Jos (Dennis Willekens) en Karin (Julia Lammerts) zijn een goed komisch duo en aandoenlijk in hun doen en laten. Marga (Sylvia Poorta), de moeder, vertolkt de rol prima, maar speelt en zingt niet altijd even zuiver, al werkt dat ergens wel. De chemie is onbreekbaar goed en plezier spat van het podium af.
Het decor lijkt op het eerste gezicht eenvoudig en weinig prikkelend wat ook past binnen de voorstelling. Uiteindelijk is het een dynamisch ingezet decor met drie los van elkaar bewegende delen als deuren die in een woordeloze maar toch krachtige scene worden ingezet. De kostuums zijn passend bij het stuk en werken uitstekend. Dit geldt ook voor een van de grootste hoogtepunten in de voorstelling: de horror-bruiloft scene. Het is spannend, met groteske en hilarische kostuums en toneelbeelden, een toffe choreografie en aantrekkelijke liedjes. De muzikale composities en arrangementen spelen met zuivere harmonieën, onregelmatige ritmes en onverwachte rijmen. De muziek klinkt fris en eigenzinnig, uitdagend voor het oor, maar met een groot gevoel voor speelsheid. Het zijn moeilijke liedjes, maar plezierige, en loepzuiver gezongen.
Een prikkelende, vernieuwende musical die niet bang is om zichzelf te bevragen
Het is een veelbewogen voorstelling die met lef en speelsheid alle musicaltradities benoemt, buigt en breekt, maar ze tegelijkertijd ook eert. Het stuk beweegt zich voortdurend tussen hommage en parodie, tussen herkenbaarheid en hallucinatie. Het is grappig, soms bijna té grappig, waarbij de overdaad aan humor af en toe naar het groteske neigt. Toch weet diezelfde overdrijving het publiek te raken; de emotie schuilt juist in het contrast tussen het absurde en het oprechte. Sommige scènes en liedjes ogen op het eerste gezicht willekeurig of plots ingevoegd, wat een vervreemdend, maar komisch effect heeft. Maar alles wordt benoemd. Die benoeming en zelfreflectie van de cast én maker tegelijk schept afstand en nabijheid tegelijk: je staat buiten het verhaal en wordt er juist daardoor intens bij betrokken.
Stoornis of my Life voelt als een hallucinerende reis door de logica van het musicalbrein. Leerzaam, herkenbaar en uiteindelijk ontroerend: het is een voorstelling die laat zien hoe een stoornis niet alleen de mens, maar ook het genre zelf kan herschrijven. Een prikkelende, vernieuwende musical die niet bang is om zichzelf te bevragen.
Stoornis of my Life is te zien in verschillende Nederlandse theaters. Meer informatie vind je op www.stoornisofmylife.nl
Door Annemarijn Clement
Foto’s: Bram Willems
