De Onverwoeste Zusters van Hoogezand–Sappemeer
Bos Theaterproducties presenteert in samenwerking met Ilse Warringa De Onverwoeste Zusters van Hoogezand–Sappemeer, een nieuwe muzikale komedie die voortborduurt op het succes van De Ongeplukte Zusters uit 2023. Deze keer staan de gezusters Brontë centraal: drie schrijfsters wier korte levens en grootse ambities in de negentiende eeuw tot legendarische literatuur leidden. Met een cast vol bekende namen biedt de voorstelling een interessante, intieme en bij vlagen geestige kijk op hun getroebleerde bestaan.
Zoekende start, warme omhelzing
De drie zussen blikken, samen met hun voortdurend dronken broer en afwezige vader, terug op hun levens in het Yorkshire van 1847. Terwijl ziekte, jaloezie en maatschappelijke beperkingen hen achtervolgen, schrijven ze onder mannelijke pseudoniemen aan hun inmiddels wereldberoemde romans. Zelfs na hun dood blijven ze strijden om erkenning en artistieke vrijheid.
Rop Verheijen excelleert in zijn dubbelrollen, die zowel humoristisch als zorgvuldig gespeeld zijn
Het begin van de voorstelling oogt wat rommelig. De spelers lijken aanvankelijk niet geheel op elkaar ingespeeld, en het verhaal is in de eerste scènes soms onduidelijk. De korte inleiding voorafgaand aan de voorstelling is waardevol om het publiek context te mee te geven. Naarmate de voorstelling vordert, groeit de chemie tussen de acteurs en krijgt het geheel meer focus, logica en een meer emotionele lading. De slot scènes, met name de sterfscène, zijn ontroerend sterk en nemen je mee.
Rop Verheijen excelleert in zijn dubbelrollen, die zowel humoristisch als zorgvuldig gespeeld zijn. Op én buiten het toneel verandert hij zonder enige moeite in een ander. Ook Alex Hendrickx overtuigt als de tragikomische broer en zijn andere rol (moeder van een ander gezin), wiens speelse energie lucht brengt in de zwaarte van het verhaal. Hij laat net als Rop een prachtige stem horen in zang én spel die goed klinkt bij de vrouwelijke castleden. Ilse Warringa (Emily) en Eva van Gessel (Anne) leveren sterke spel- en zangprestaties, al komen sommige uitbarstingen van Emily erg heftig en onnodig luid over, zonder dat haar innerlijke drijfveren voldoende zijn uitgewerkt. Margôt Ros toont haar vakmanschap in spel en zang, maar toch lijkt haar de rol van Charlotte niet goed te passen.
Ondanks een wat zoekende start groeit het stuk uit tot een warme, ontroerende voorstelling
De muziek van Bart Rijnink is overwegend eenvoudig maar mooi gehouden, wat de teksten en de meerstemmige zang ten goede komt. Twee schitterende liedjes zijn het prachtig gezongen ‘Wuthering Heights’, een muzikale verbeelding van Emily’s stormachtige roman, en ‘Coming to Scarborough Boulevard’ zorgt voor een warme, loepzuivere en meeslepende noot. De koorzang en het lied in de slotscène zijn bijzonder indrukwekkend en vormen de nodige emotionele climax. De mooie teksten van de Brontë-gedichten en verhalen zijn subtiel in de liedteksten verweven. Het decor is sober, maar schept een herkenbaar toneelbeeld dat de focus op tekst en spel legt. Sommige regiekeuzes roepen vragen op: het frequente gebruik van grove taal voelt overdadig, en de boze reacties van Ilse Warringa’s Emily missen op momenten een duidelijke motivatie. Ook de geluidstechniek is niet altijd in balans, vooral in de luide dialogen. Toch blijft de verdrietige familiegeschiedenis indrukwekkend doorwerken.
De voorstelling toont overtuigend hoe ambitie, verlies en ongelijkheid binnen het gezin Brontë allesbepalend waren. De Onverwoeste Zusters van Hoogezand–Sappemeer is een voorstelling die tijd nodig heeft om het publiek te winnen, maar uiteindelijk weet te raken en je bijblijft. Ondanks een wat zoekende start groeit het stuk uit tot een warme, ontroerende voorstelling met een fijne cast. De combinatie van literair erfgoed, feminisme en humor maakt de voorstelling zowel vermakelijk als betekenisvol.
De Onverwoeste Zusters van Hoogezand–Sappemeer is nog tot en met 7 februari 2026 te zien in verschillende Nederlandse theaters. Meer informatie & tickets vind je op www.bostheaterproducties.nl
Door Annemarijn Clement
Foto’s: Annemieke van der Togt
