Vals – Thrillermusical

Het toneel is onguur en donker en een zenuwslopend deuntje klinkt. Een meisje zit in haar eentje op de scene, schreeuwend om haar vriendinnen. Een onbekende mannenstem stelt haar vragen: “Wat is er gebeurd, Pippa?”. Erg op je gemak zit je niet in de zaal bij Vals, de thrillermusical naar het gelijknamige boek van Mel Wallis de Vries. Maar dat is ook niet de bedoeling. Het einde waar men stiekem op hoopt, blijft echter uit.

Angstig, maar niet verrassend  

Vier vriendinnen gaan in de kerstvakantie naar een huisje in de Ardennen. Een erg fijne sfeer hangt er niet na de lange autorit, maar afijn. Dat komt wel goed, denken Pippa, Abby, Feline en Kim. Maar de ene na de andere snijdende opmerking wordt gemaakt. Na enkele ruzies vertrekken Kim en Feline naar buiten. Als ze beiden niet meer terugkomen, blijkt er iemand te zijn die het op de meiden voorzien heeft.

De cast is nog jong, maar speelt overtuigend. Vooral Patricia van Haastrecht als Abby weet te raken

Vanaf minuut een maken de aanwezige en lichtelijk irritante Pippa (Priscilla Knetemann) en Feline (Vivian Panka) rotopmerkingen naar elkaar, en ook Kim (Rianne Peterson) lijkt er niet zoveel zin in te hebben. Abby (Patricia van Haastrecht) lijkt de enige bindende factor te zijn. Feline maakt er in haar monologen geen geheim van dat ze een hekel heeft aan Pippa, evenals Kim, die jaloers is omdat Pippa haar plaats als Abby’s beste vriendin heeft ingenomen. Veel diepgang hebben hun personages verder dan ook niet. Waar het bij Feline vooral draait om haar vaders – en haar eigen – alcoholgebruik, kom je bij Kim niet veel verder dan dat ze Abby terug wilt. Interessanter zijn Pippa, Abby en de mysterieuze mannenstem. Want wie is die stem die de meiden steeds vragen stelt over hun vriendschap, terwijl je een figuur ziet staan dat niet misplaatst zou zijn in menig horrorfilm. Waar dit aan het begin nog een vrij brandende vraag is, is het, door één en één bij elkaar op te tellen, uiteindelijk geen grote verrassing meer.

Het verhaal wordt verteld in een vrij simpel decor, namelijk het vakantiehuisje. Schermen helpen het verhaal te situeren, door bijvoorbeeld beelden te laten zien van het feestje, de eerste avond waar Kim verdween. Een groot raam zorgt voor zenuwen, want opeens zie je als publiek weer de vreemde man daar staan. Ook de lichtflitsen, het gedonder en de nare achtergrondmuziek van het creatieve team helpen daar goed aan mee. De nummers dienen vooral om – soms tevergeefs – diepgang te geven aan de karakters. Ook zijn het fijne ontspanmomentjes tussen de toch wel angstige scènes door. De cast is nog jong, maar speelt overtuigend. Vooral Patricia van Haastrecht als Abby weet te raken, zowel met spel als uitstekende zang. Ook Stef Pits als de mysterieuze man speelt erg sterk en zorgt ervoor dat je nogal van de kaart raakt.

Een nare, enge ondertoon is constant aanwezig. Helaas blijft het heftige einde waar je stiekem op hoopt uit

Vals doet de naam thrillermusical eer aan. Een nare, enge ondertoon is constant aanwezig. Helaas blijft het heftige einde waar je stiekem op hoopt uit, erg onverwacht is het allemaal niet. Hoe angstig je soms ook in de zaal zit, bijkomen moet je er verder niet van. Aan het solide spel en de zang van de cast ligt het niet, aan het creatieve team dat de angst van een thrillerboek goed op toneel heeft weten te zetten ook niet. Aan het niet erg verrassende verhaal wel.

Vals is nog tot en met 5 februari te zien in de Nederlandse theaters. Meer informatie en tickets vind je op www.valsthrillermusical.nl.

Door Yuki Hochgemuth

Foto’s: Boy Hazes