Opvliegers 4 – Trossen Los!

De vriendinnen zijn terug! Het beviel Moniek, Joke en Shirley vorig jaar zo goed in New York dat ze nu samen een cruise maken. Aan boord lopen ze Loes, de zus van hun vriendin Lydia, tegen het lijf. Rian Gerritsen (De Luizenmoeder) vult de cast van Opvliegers 4: Trossen los! – met ‘oude rotten’ Sandra Mattie, Anouk van Nes en Joanne Telesford – aan. Met z’n vieren hopen ze een taboe te doorbreken.

Zonder gene grappen over ongemakken

Joanne, Anouk en Sandra, jullie speelden vorig jaar al drie vriendinnen. Is het fijn om weer in de huid van dezelfde personages te kruipen?

Anouk: ,,Het voelt dankzij vorig jaar als een warm nest, eigenlijk vrijwel meteen toen we begonnen met repeteren. Er is al veel herkenning: we weten van elkaar hoe we werken en kunnen onze personages als een soort kostuum aantrekken.”

Sandra: ,,Vorig jaar moesten nog veel meer zoeken. Elkaars karakter en speelstijl ontdekken, maar ook wie onze personages waren. Nu doen die personages wel weer andere dingen, maar in de basis ken je ze al.”

Zijn jullie personages veel veranderd?

Sandra: ,,Nee, maar je ziet wel weer een heel andere kant van ze. Dat is voor ons ook leuk om te spelen.”

Anouk: ,,De situatie is anders, dus reageert je personage ook anders. Zo zit Joke in een relatiecrisis, omdat ze denkt dat haar man vreemdgaat.”

Joanne: ,,Vorig jaar was de man van Shirley net overleden en nu gaat ze het datingcircuit in. Dat levert weer een heel andere dynamiek op.”

Rian, jij bent helemaal nieuw in de cast. Hoe is jouw entree in de groep?

Rian: ,,Ik zie de rest nog wel eens kijken van ‘wat hebben we hier nu weer?!’. Maar dat is juist perfect voor het stuk, want mijn personage – Loes – is ook nieuw, terwijl de andere drie elkaar al kennen. Sandra en ik kenden elkaar overigens al wel voor Opvliegers, wij hebben eerder zussen gespeeld in de voorstelling Hebriana. Ik kom net uit een serieus stuk en zo’n comedy met zang en dans is voor mij nieuw. Ik ben kapot als ik thuiskom, maar ik vind het heel leuk om te doen. Ook voor mij voelt dit als een warm nest.”

Joanne: ,,Hoewel het personage Loes voor ons nieuw is, kennen wij haar tweelingzus Lydia (Antje Monteiro – red.) al wel. Daardoor hebben we het gevoel dat we haar ook al een beetje kennen. Ondanks de rare dingen die ze doet.”

Dit keer gaan de vriendinnen varen en lukt het ze niet om hun problemen aan wal te laten. Thema’s die voorbijkomen zijn daten op latere leeftijd, een relatiecrisis, ouders die ouder worden… In hoeverre draait het stuk nog om de overgang?

Anouk: ,,De titel is Opvliegers, maar dat slaat niet alleen op de overgang maar ook op de vriendinnengroep die steeds weer naar een andere bestemming vliegt. Het stuk draait om vriendschap. Maar we zijn natuurlijk tegelijkertijd allemaal vrouwen in een bepaalde leeftijdsfase, net als een groot deel van ons publiek, dus we hebben het over voor ons en voor hen herkenbare dingen. Daarbij stippen we zeker ook de overgang aan, want op praten daarover blijkt nog een taboe te rusten.”

Hopen jullie met die openheid het taboe te doorbreken?

Anouk: ,,Zeker! Vooral met mannen schijnen vrouwen het lastig vinden om erover te praten. Gek vind ik dat, want het is zo gewoon. Aan de andere kant ervaart iedereen het weer anders. Dat merken wij ook. Wij leren zelf van het script en door met elkaar al die thema’s te bespreken.”

Joanne: ,,Ik ervaar het taboe ook bij vrouwen onderling. Ik ben er heel open over, maar heb het idee dat sommige vrouwen net doen alsof zij nergens last van hebben. Zo pak ik gerust in het openbaar even mijn waaier als ik het ineens warm krijg. Wat ik niet zo kan waarderen, is als een vrouw dan net iets te hard zegt: ‘O, heb je een opvlieger?!’ Ik reageer dan met ‘Kind, volgens mij heb ik een dubbele!’. Om even te laten weten dat ik er geen problemen mee heb. Wat ik zelf ook zo leuk vind aan deze comedy is de manier waarop wij erover praten. In het echte leven ben je soms nog wel voorzichtig omdat je de ander niet wil beledigen. Op het toneel kun je alles zeggen en er zelfs grappen over maken. En als de herkenning dan weer gesprekken met andere vrouwen oplevert, is dat helemaal mooi.”

Hoe ervaren jullie de periode rond/in de overgang zelf?

Rian: ,,Ik kan nog steeds verbaasd zijn dat ik niet meer dat lekkere wijf ben van vroeger. Ik word niet meer nagefloten of nagekeken, dat vond ik juist altijd zalig. Ik geniet er wel van dat ik met vriendinnen deze dingen kan bespreken en alle ongemakken kan doornemen. Dan lach ik de ballen uit mijn broekje!”

Sandra: ,,Wat ik er persoonlijk zo heftig aan vind, is dat het écht een overgang is naar de laatste fase van je leven.”

Anouk: ,,Ik geloof erin dat je het maar het beste kunt omarmen. Je komt er sowieso in en je gaat sowieso ergens last van krijgen, klein of groot, dat is voor iedereen anders. Het is wat het is.”

Tot nu toe trekken de Opvliegers-voorstellingen volle zalen. Hoe hebben jullie de reacties afgelopen seizoen ervaren?

Sandra: ,,Wij zijn al gaan kijken naar een voorstelling van Opvliegers 2 toen we wisten dat wij in 3 gingen spelen. Ik was daarna gewoon in shock van de hysterie! Ik wist niet wat ik zag en hoorde, dat had ik nog nooit meegemaakt in het theater. En dan hoor je zo’n lachsalvo terwijl je zelf op het toneel staat en voelt het weer zo bizar.”

Joanne: ,,Geweldig is het! Je krijgt energie van al die vrolijke, lachende mensen in de zaal. Het is zo leuk om te zien of achteraf de reacties te horen. Het mooiste compliment wat ik heb gekregen, kwam van een vrouw die zei ‘Ik bén Shirley, jij speelt míjn leven!’. Je realiseert je vooraf niet dat je mensen zo kunt raken met het verhaal wat je vertelt.”

Anouk: ,,Ik vind het ook zo mooi om te zien hoe de vrouwen in het publiek op zo’n avond ‘sisterhood’ vieren. Hoe bevrijdend ze het vinden om te praten over allerlei thema’s die wij bespreken en waar we grappen over maken. Zonder gene, dat zijn wel de toverwoorden denk ik.”

Zijn jullie tevreden met jullie publiek?

In koor: ,,Jaaaaaa, maar we hebben te weinig mannen!”

Anouk: ,,Terwijl humor toch genderoverschrijdend is.”

Joanne: ,,Ik denk dat de titel een beetje afschrikt.”

Rian: ,,Het lijkt me juist lekker voor de mannen om eens die herkenning te ervaren. Dat ze zien dat er meer vrouwen zijn zoals die van hen.”

Joanne: ,,Ik heb meegemaakt dat een man na de voorstelling tegen me zei: ‘Ik snap mijn vrouw nu wel beter’.”

Sandra: ,,Zie je wel?! Mijn vader en broertje moesten vorig seizoen heel hard lachen. Een goede comedy is leuk voor zowel vrouwen als mannen en heeft geen leeftijdsgrens.”

Opvliegers van Rick Engelkes Producties (REP) was de afgelopen theaterseizoenen steeds één van de meest succesvolle reizende voorstellingen. ,,Opvliegers is een beetje als Sex and the City”, aldus Rick Engelkes over de kracht van de productie. ,,Het gaat over vrouwen die op een zekere leeftijd bepaalde ongemakken krijgen, maar nog volop in het leven staan. Heel herkenbaar en de voorstellingen bevatten veel zelfspot.”

In Opvliegers 4 – Trossen los! stappen de vriendinnen Moniek, Joke en Shirley aan boord van een cruiseschip, waar ze Loes – de tweelingzus van hun vriendin Lydia, die dit keer niet mee kon – ontmoeten. De première is 3 december in het DeLaMar Theater in Amsterdam.

Foto’s: Peggy de Haan