My Fair Lady

Het Festival Bruxellons viert dezer dagen zijn 20 jarig bestaan. Daar is geen betere locatie voor dan thuishaven Sint-Jans-Molenbeek, meer specifiek aan de Kasteelhoeve Karreveld. Gedurende ongeveer twee maanden zal hier van een grote diversiteit aan spektakels te genieten zijn. Dat zijn komedies, poppentheater, stand-up, muziektheater enz. Die komen vooral uit de richting van de Franstalige gemeenschap, maar we vinden in het programma ook Anne Mie Gils met The Party is over (op 23/07).

Extreem oog voor details

Sinds 2016 maakt musical deel uit van de programmatie, en dit jaar is gekozen voor My Fair Lady. Een klassieker die zich afspeelt in het Londen van begin de 20ste eeuw, gebaseerd op het toneelstuk Pygmalion, die de strijd voor onafhankelijkheid van vrouwen illustreerde. De musical kwam voor het eerst op Broadway in 1956 en verfilmd in 1964. Zowat alles wat in die tijd op theater en film is gezet heeft twee typische eigenschappen: traag en langdradig. Bevooroordeeld naar Brussel? Musical Vibes mocht er op de première getuige van zijn dat vooroordelen bestaan om weerlegd te worden.

Eliza Doolittle, is een jonge, “Cockney” sprekende, ongemanierde bloemenverkoopster en dochter van de al even brutale Alfred Doolittle. Als professor Henry Higgins en zijn vriend kolonel Pickering Eliza op een dag aan het werk zien op Covent Garden gaan beide heren een weddenschap aan. De professor is ervan overtuigd dat hij erin zal slagen om Eliza perfect Engels te laten praten én haar bovendien ook zó verfijnde manieren aan te leren, dat ze zich kan bewegen in de hogere kringen van Londen. Dat loopt niet van een leien dakje, maar uiteindelijk lukt het Higgins. Waar hij echter niet op gerekend heeft is dat Eliza door het emancipatieproces, zich er intussen meer dan ooit van bewust is dat ze als vrouw volledig onafhankelijk kan zijn. 

Een bijzonder sterke cast en een al even bijzonder ensemble zetten een memorabele voorstelling op de planken

Met deze productie bewijzen ze hier in Brussel twee zaken. Ze kunnen hoog kwalitatieve musicals maken, en het is mogelijk om een pure, van Londen diep-doorweekte, typisch Engelse musical in het Frans te brengen. Een bijzonder sterke cast en een al even bijzonder ensemble zetten een memorabele voorstelling op de planken. De rol van Eliza wordt op een indrukwekkende manier vertolkt door Marina Pangos. Deze jonge dame weet het publiek te bekoren met zowel haar prachtige stem, haar présence, als met haar spel. Ze bezit de bijzondere gave om met haar mimiek en haar sprekende ogen een volledige tekstlijn te laten zien met een paar minimale trekken van het gezicht. En zo zouden we een bloemlezing kunnen schrijven over iedereen van cast en ensemble, want laat ons eerlijk zijn dat hier wel heel fijn werk geleverd is bij de casting. Sta ons toe er tussendoor bij te vermelden dat de stagiaires van het KCB zich probleemloos op het niveau van dit spektakel kunnen houden.

Bloemetjes gooien mag ook naar de decorploeg die een geweldig functioneel en heel mooi decor hebben bedacht. Er zijn heel veel wissels, maar die worden zo verfijnd uitgevoerd dat ze deel uitmaken van de scènes en helemaal niet storen. En ook hier komt dat door het extreme oog voor details. Dat zien we terug in de prachtige kostuums, in de rekwisieten en in alles wat er op scène gebeurt. Het lijkt wel of men heeft elke seconde van het stuk geëvalueerd, bijgewerkt en terug in het script gezet. Van traagheid en langdradigheid niks te bespeuren. Kleine toevoegingen beletten dat een scène saai wordt, het lichtplan doet daarbij eveneens perfect wat het hoort te doen. Regisseurs Jack Cooper en Simon Paco hebben hier duidelijk kunnen werken met een heel sterke ploeg creatives. Dat het live orkest ook naar het einde van de pauze toe het publiek entertaint met sfeer scheppende muziek getuigt van professionalisme.

Het lijkt wel of men heeft elke seconde van het stuk geëvalueerd, bijgewerkt en terug in het script gezet. Van traagheid en langdradigheid niks te bespeuren

Voor de Vlaming met een ontoereikend mondje Frans is een scherm voorzien waarop Nederlandstalige onderschriften worden geprojecteerd. Zelfs voor de zelfverklaarde, gevorderde, Francofoon geen overbodige luxe als Eliza met een “accentje” praat. Verder is het enkel de frisse zomeravond die ons eraan herinnert dat we in open lucht zitten, maar de organisatie verhuurt warme dekentjes voor een eerlijke prijs. Het is uiteindelijk niet onze taak om de organisatie te wijzen op de punten waar er op dat vlak nog wat werk aan de winkel is. Maar als het bezoekersaantal blijft groeien, wat niet onwaarschijnlijk is als je dergelijk niveau brengt, zullen enkele (o.a. sanitaire) voorzieningen moeten aangepast worden. Hoe dan ook een absoluut echte aanrader!!!

My Fair Lady speelt tot en met 7 september 2019 in het Karreveld kasteel te Molenbeek. Er wordt in het Frans gespeeld met ondertiteling in het Nederlands. Informatie & tickets vind je op www.bruxellons.be.

Door Jean Paul De Corte

Foto’s: Gregory Navarra