Martine De Jager

Het EWT ging dit weekend met Wachten op Gateaux in première. In deze komedie speelt Martine De Jager de rol van Jackie. Musical Vibes sprak met deze Nederlandse klepper na de première.

Een legale aliën

Martine, hoe was het om vanavond te spelen?

Oh, het was zo leuk! Het is een heerlijk stuk om te spelen, totaal anders dan Brasschaatse Huisvrouwen. Het is een heel aandoenlijk en menselijk stuk met situaties die uit het leven gegrepen zijn. Het zou zo ergens in Engeland gebeurd kunnen zijn. Het was echt een feestje!

Hoe is het om alles in het Vlaams te doen?

Ik vind het heel leuk dat het stuk zo gemaakt is dat ik als Nederlandse tussen de Vlamingen zit. Ik heb 4,5 jaar in België gewoond en ben sinds kort terug naar Nederland gegaan. Ik woon nu net over de grens, dus ik raak België nog net aan. Ik kan er nog geen afscheid van nemen, dus ik weet een beetje wat het is om een legale aliën te zijn.

Ze vloekt als een bouwvakker, ze zegt wat ze denkt, maar uiteindelijk is het een hele lieve vrouw

Dus je had geen last van spraakverwarringen?

Nee, totaal niet. Omdat ik dus al een tijd in Vlaanderen woon en ik de taal ken. Ik heb wel dialecten gehoord, zoals West-Vlaams bijvoorbeeld, daar snap ik helemaal niks van, dus dan valt het Antwerps allemaal nog wel mee (lacht)! Daar kom ik nog wel uit. Het is een redelijk goed te volgen dialect voor mij. Het is vaak omgekeerd: dat Frank (de Kaey, regisseur, nvdr) mij vraagt om goed duidelijk te articuleren als ik aan het schreeuwen ben, omdat dat voor de Vlamingen vaak minder verstaanbaar is.

Als je iemand speelt die van nature uit een beetje lui is dan mag het naar het publiek toe niet overkomen als lui, want dan wordt het saai

Wat is het leukste aan deze rol?

Jackie is een vrouw die een grote bek heeft. Ik ben zelf geboren en getogen in Dordrecht en dat ligt heel dicht bij Rotterdam. Ik heb daar gestudeerd en Rotterdammers zijn havenarbeiders. Dat zijn mensen die kloten hebben en het hart op de tong, maar met een hartje van goud. Dat is met Jackie niet anders. Ze vloekt als een bouwvakker, ze zegt wat ze denkt, maar uiteindelijk is het een hele lieve vrouw die zich ook naar de mannen toe wat naïef opstelt. Ze ziet niet dat de mannen haar een beetje belazeren. Het is een ontzettend leuke rol om te spelen.

Hoe intensief is het spelen van een lui personage?

Je moet vooral een passieve vorm van energie hebben. Je mag het niet laten verslappen. Als je namelijk mensen speelt die van nature uit een beetje lui zijn dan mag het naar het publiek toe niet overkomen als lui, want dan wordt het saai. Dus je moet heel veel energie geven, maar het eruit laten zien alsof je geen energie geeft. Dat klinkt een beetje tweestrijdig, maar eigenlijk is het wel zo.

Wat is de kracht van dit stuk?

De kracht van dit stuk is de eenvoud, denk ik. Het feit dat het zo herkenbaar is en dat het personages zijn die niet over-the-top zijn. Elk personage heeft ook een tweede leven. Het zijn geen oppervlakkige personages dus dat maakt het heel interessant om naar te kijken.

Het EWT is een klein theater dat toch iedere keer weer producties wil neerzetten die eigenlijk nergens anders getoond worden

Is het daarom dat de mensen moeten komen kijken naar Wachten op Gateaux?

Zeker! Alleen al vanwege de sfeer in het EWT theater. Het is een klein theater dat toch iedere keer weer producties wil neerzetten die eigenlijk nergens anders getoond worden. Wat natuurlijk heel sterk is. Van dit stuk was nog nooit een vertaling gemaakt. De Engelse schrijvers van dit stuk waren heel enthousiast. Die zijn helemaal van het pad af en beginnen allemaal stukken toe te sturen met de vraag of het EWT die ook niet wil brengen. Zo enthousiast zijn ze erover.

Wachten op Gateaux is nog tot en met 17 december te zien in het EWT Theater in Deurne. Meer informatie en tickets vind je op www.ewt.be.

Door Lien Van Doorslaer

Foto’s: Patrick Defort