Love, Love, Love

De Kunsthumaniora van Brussel heeft met zijn bijna 47-jarig bestaan een bewogen geschiedenis achter de rug. Alleen al het aantal keren dat ze verhuisd zijn is al een verhaal op zich, maar ook de koersveranderingen in de loop der jaren en de expansie die de school heeft verwezenlijkt. Een belangrijke mijlpaal was de komst van de nieuwe directeur, Jürgen Wayenberg, die tussen 2006 en 2009 de grootste uitbreidingen heeft verwezenlijkt. Voor ons is het meest relevante gebeuren de oprichting van het voorbereidend jaar op het hoger onderwijs, het 7de jaar Musical. Vandaag viert de Kunsthumaniora Brussel de tiende verjaardag van deze gebeurtenis. Vooral de brug die ze daarmee hebben kunnen maken naar het Koninklijk Conservatorium Brussel wordt als een grote meerwaarde aanzien. Dit jaar stromen er terug vier studenten door naar het KCB en nog enkele naar het buitenland, en daar zijn ze trots op. 

Honger naar meer

Musical Vibes had de eer uitgenodigd te worden om de speciale editie van het verjaardagsevenement mee te maken, waarbij onder andere de studenten van het 7de jaar Musical hun eindvoorstelling hebben opgevoerd. Ook aanwezig, de 3de-jaars Musical van het KCB om hun eindproject van volgend jaar eens extra in de verf te zetten in gedaante van een soort voorprogramma.

Love, Love, Love, het stuk waarmee 7de Musical hun kunnen willen demonstreren is vooraf gepresenteerd als een absurd, grappig verhaal vol liefde, gebaseerd op Shakespeares Love’s labour’s lost. Dat oorspronkelijke verhaal gaat over Ferdinand, koning van Navarra, en zijn heren Berowne, Dumaine en Longaville die overeen komen om een sobere academie te vormen. Zij tekenen een contract waarin plechtig geschreven staat dat ze gedurende drie jaar lang geen contact zullen hebben met vrouwen. Als de prinses van het naburige Frankrijk arriveert in gezelschap van haar vrouwelijke bedienden komt het contract al snel onder druk te staan. De verwarring slaat toe en binnen de kortste keren worstelt elk om zijn liefde geheim te houden. Een komedie van bedrog, verlangen en verkeerde identiteit.

De studenten van het 3de jaar van het KCB bevestigen met hun demonstratie onze mening dat ze één van de beste lichtingen van de laatste jaren is hier in Brussel, en brengen met nog meer overtuiging en vooral “naturel” enkele nummers uit de werken die ze in het afgelopen jaar op scène hebben gezet. In die klas zitten enkele studenten die zijn overgekomen van de Kunsthumaniora in Brussel die het heel goed doen, en dat is nu net een opsteker voor deze school om er nog harder tegenaan te gaan. Een voorbeeld voor de klas van 7 Musical, en daar kunnen we Jürgen Wayenberg in bijtreden. Waar we iets minder hard in meegaan is in zijn gevoel bij de leerlingen van het 7de Musical. Er is hoe dan ook behoorlijk wat talent aanwezig, daar kun je niet naast kijken, maar de eerlijkheid gebiedt toch iets kritischer te zijn. Ze moeten er binnen enkele jaren trouwens hun boterham mee verdienen, en we weten dat in dit vak het werk niet aan de bomen groeit.

Met deze Love Love Love worden niet enkel het talent van sommigen, maar ook de zwakke plekken extra bloot gelegd. Dat is misschien de kern en de bedoeling van een eindexamen, maar de keuze voor komedie is daarom zeker niet de meest verstandige keuze geweest. Komedie is een vak apart en niet voor iedereen weggelegd. Er zijn echt wel goede acteurs die in komedie maar een pover figuur slaan. Wat spel betreft zien we daarom leuke dingen die perspectieven bieden voor de toekomst, maar ook ondermaatse stukken. Gebrek aan timing is één van de grootste boosdoeners. Het stuk wordt daardoor langdradig en veel humor gaat verloren. Het vaak roepen en chaotisch spel brengen het geheel naar een lager niveau dan had gekund. Vocaal is er meer kwaliteit in de groep, en zowel bij de jongens als de meisjes zitten er elementen waar docenten heel wat kunnen mee doen. De choreografieën zijn niet van die aard dat de cast in moeilijkheden kan komen, dus worden die vrij behoorlijk uitgevoerd. 

Rekening houdend met de korte periode die de studenten en hun docenten beschikbaar krijgen om dergelijke voorstellingen in elkaar te boksen krijgen we een groep jongeren te zien met veel honger naar meer. Waar elementen tussen zitten die er moeten over nadenken of dit wel een geschikt vak is om in verder te gaan en elementen waarvan we nu al kunnen zeggen dat ze binnen drie jaar iets van een heel ander niveau op scène zullen zetten. 

Een primeur hebben we alvast meegekregen. De Kunsthumaniora Brussel breidt het vak “Musical” uit naar het 6de en het 5de jaar. Dat zal ongetwijfeld een zeer positieve impuls geven in kwaliteit. Dus,… werk aan de winkel!   

Door Jean Paul De Corte